Dominica XIX per annum
Réspice, Dómine, in testaméntum tuum, et ánimas páuperum tuórum ne derelínquas in finem. Exsúrge, Dómine, et iúdica causam tuam, et ne obliviscáris voces quaeréntium te.
Omnípotens sempitérne Deus, quem patérno nómine invocáre praesúmimus, pérfice in córdibus nostris spíritum adoptiónis filiórum, ut promíssam hereditátem íngredi mereámur. Per Dóminum.
Léctio libri prióris Regum
Cum venísset Elías ad montem Dei Horeb, mansit in spelúnca.
Et ecce sermo Dómini ad eum dixítque illi : «Egrédere et sta in monte coram Dómino».
Et ecce Dóminus transit, et ventus grandis et fortis subvértens montes et cónterens petras ante Dóminum : non in vento Dóminus.
Et post ventum, commótio : non in commotióne Dóminus.
Et post commotiónem, ignis : non in igne Dóminus.
Et post ignem, síbilus aurae ténuis.
Quod cum audísset Elías, opéruit vultum suum pállio et egréssus stetit in óstio spelúncae.
Psalmus
Audiam, quid loquátur Dóminus Deus, quóniam loquétur pacem ad plebem suam et sanctos suos et ad eos, qui convertúntur corde.
Vere prope timéntes eum salutáre ipsíus, ut inhábitet glória in terra nostra.
Misericórdia et véritas obviavérunt sibi, iustítia et pax osculátae sunt.
Véritas de terra orta est, et iustítia de caelo prospéxit.
Etenim Dóminus dabit benignitátem, et terra nostra dabit fructum suum.
Iustítia ante eum ambulábit, et ponet in via gressus suos.
Léctio Epístulae beáti Pauli apóstoli ad Romános
Veritátem dico in Christo, non méntior, testimónium mihi perhibénte consciéntia mea in Spíritu Sancto, quóniam tristítia est mihi magna et contínuus dolor cordi meo.
Optárem enim ipse ego anáthema esse a Christo pro frátribus meis, cognátis meis secúndum carnem, qui sunt Israelítae, quorum adóptio est filiórum et glória et testaménta et legislátio et cultus et promissiónes, quorum sunt patres, et ex quibus Christus secúndum carnem : qui est super ómnia Deus benedíctus in saécula. Amen.
Allelúia, allelúia.
Spero in Dóminum, spero in verbum eius.
Allelúia.
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaéum
Postquam saturáta est turba, statim iussit Iesus discípulos ascéndere in navículam et praecédere eum trans fretum, donec dimítteret turbas. Et dimíssis turbis, ascéndit in montem solus orare. Véspere autem facto, solus erat ibi.
Navícula autem iam multis stádiis a terra distábat, flúctibus iactáta ; erat enim contrárius ventus.
Quarta autem vigília noctis venit ad eos ámbulans supra mare. Discípuli autem, vidéntes eum supra mare ambulántem, turbáti sunt dicéntes : «Phantásma est», et prae timóre clamavérunt.
Statímque Iesus locútus est eis dicens :
«Habéte fidúciam, ego sum ; nolíte timére !».
Respóndens autem ei Petrus dixit : «Dómine, si tu es, iube me veníre ad te super aquas».
At ipse ait :
«Veni !».
Et descéndens Petrus de navícula ambulávit super aquas et venit ad Iesum. Videns vero ventum válidum tímuit et, cum coepísset mergi, clamávit dicens : «Dómine, salvum me fac !».
Contínuo autem Iesus exténdens manum apprehéndit eum et ait illi :
«Módicae fídei, quare dubitásti ?».
Et cum ascendíssent in navículam, cessávit ventus.
Qui autem in navícula erant, adoravérunt eum dicéntes : «Vere Fílius Dei es !».
Ecclésiae tuae, Dómine, múnera placátus assúme, quae et miséricors offerénda tribuísti, et in nostrae salútis poténter éfficis transíre mystérium. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aequum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus :
Qui ómnia mundi eleménta fecísti, et vices disposuísti témporum variári ; hóminem vero formásti ad imáginem tuam, et rerum ei subiecísti univérsa mirácula, ut vicário múnere dominarétur ómnibus quae creásti, et in óperum tuórum magnálibus iúgiter te laudáret, per Christum Dóminum nostrum.
Unde et nos cum ómnibus Angelis te laudámus, iucúnda celebratióne clamántes :
Sanctus…
- Lauda, Ierúsalem, Dóminum, qui ádipe fruménti sátiat te.
- Panis, quem ego dédero, caro mea est pro saéculi vita, dicit Dóminus.
Sacramentórum tuórum, Dómine, commúnio sumpta nos salvet, et in tuae veritátis luce confírmet. Per Christum Dóminum nostrum.
hebdomada XIX per annum
feria secunda
Réspice, Dómine, in testaméntum tuum, et ánimas páuperum tuórum ne derelínquas in finem. Exsúrge, Dómine, et iúdica causam tuam, et ne obliviscáris voces quaeréntium te.
Omnípotens sempitérne Deus, quem patérno nómine invocáre praesúmimus, pérfice in córdibus nostris spíritum adoptiónis filiórum, ut promíssam hereditátem íngredi mereámur. Per Dóminum.
1.
Léctio libri Deuteronómii
Verba, quae locútus est Móyses fíliis Israel.
Et nunc, Israel, quid Dóminus Deus tuus petit a te, nisi ut tímeas Dóminum Deum tuum et ámbules in viis eius et díligas eum ac sérvias Dómino Deo tuo in toto corde tuo et in tota ánima tua custodiásque mandáta Dómini et praecépta eius, quae ego hódie praecípio, ut bene sit tibi ?
En Dómini Dei tui caelum est et caelum caeli, terra et ómnia, quae in ea sunt ; et tamen pátribus tuis conglutinátus est Dóminus et amávit eos elegítque semen eórum post eos, id est vos, de cunctis géntibus, sicut hódie comprobátur.
Circumcídite ígitur praepútium cordis vestri et cervícem vestram, ne indurétis ámplius, quia Dóminus Deus vester ipse est Deus deórum et Dóminus dominántium, Deus magnus, potens et terríbilis, qui persónam non áccipit nec múnera, facit iudícium pupíllo et víduae, amat peregrínum et dat ei victum atque vestítum.
Et vos ergo, amáte peregrínos, quia et ipsi fuístis ádvenae in terra Aegýpti. Dóminum Deum tuum timébis et ei sérvies, ipsi adhaerébis iurabísque in nómine illíus.
Ipse est laus tua et Deus tuus, qui fecit tibi haec magnália et terribília, quae vidérunt óculi tui. In septuagínta animábus descendérunt patres tui in Aegýptum ; et ecce nunc multiplicávit te Dóminus Deus tuus sicut astra caeli.
Psalmus
Lauda, Ierúsalem, Dóminum ; colláuda Deum tuum, Sion.
Quóniam confortávit seras portárum tuárum, benedíxit fíliis tuis in te.
Qui ponit fines tuos pacem et ádipe fruménti sátiat te.
Qui emíttit elóquium suum terrae, velóciter currit verbum eius.
Qui annúntiat verbum suum Iacob, iustítias et iudícia sua Israel.
Non fecit táliter omni natióni, et iudícia sua non manifestávit eis.
2.
Léctio libri Ezechiélis prophétae
In quinta mensis, ipse est annus quintus transmigratiónis regis Ióachin, factum est verbum Dómini ad Ezechiélem fílium Buzi, sacerdótem, in terra Chaldaeórum secus flumen Chobar, et facta est super eum ibi manus Dómini.
Et vidi : et ecce ventus túrbinis veniébat ab aquilóne et nubes magna et ignis conglobátus, et splendor in circúitu eius, et de médio eius quasi spécies eléctri, id est de médio ignis ; et ex médio eius similitúdo quáttuor animálium, et hic aspéctus eórum : similitúdo hóminis erat eis.
Et audiébam sonum alárum quasi sonum aquárum multárum, quasi sonum Omnipoténtis : cum ambuláret, erat strépitus véhemens ut sonus castrórum ; cumque starent, demittebántur pennae eórum. Nam cum fíeret vox supra firmaméntum, quod erat super caput eórum, stabant et submittébant alas suas.
Et super firmaméntum, quod erat ímminens cápiti eórum, quasi aspéctus lápidis sapphíri similitúdo throni ; et super similitúdinem throni similitúdo quasi aspéctus hóminis désuper. Et vidi quasi spéciem eléctri velut aspéctum ignis per circúitum ab aspéctu lumbórum eius et désuper ; et ab aspéctu lumbórum eius usque deórsum vidi quasi spéciem ignis splendéntis in circúitu. Velut aspéctus arcus, cum fúerit in nube in die plúviae : sic erat aspéctus splendóris per gyrum.
Haec vísio similitúdinis glóriae Dómini.
Psalmus
Laudáte Dóminum de caelis, laudáte eum in excélsis.
Laudáte eum, omnes ángeli eius, laudáte eum, omnes virtútes eius.
Reges terrae et omnes pópuli, príncipes et omnes iúdices terrae,
Iúvenes et vírgines, senes cum iunióribus,
Laudent nomen Dómini, quia exaltátum est nomen eius solíus.
Magnificéntia eius super caelum et terram, et exaltávit cornu pópuli sui.
Hymnus ómnibus sanctis eius, fíliis Israel, pópulo, qui propínquus est ei.
Allelúia, allelúia.
Deus vocávit vos per evangélium, in acquisitiónem glóriae Dómini nostri Iesu Christi.
Allelúia.
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaéum
Conversántibus discípulis in Galilaéa, dixit illis Iesus :
«Fílius hóminis tradéndus est in manus hóminum, et occídent eum, et tértio die resúrget».
Et contristáti sunt veheménter.
Et cum veníssent Caphárnaum, accessérunt, qui didráchma accipiébant, ad Petrum et dixérunt : «Magíster vester non solvit didráchma ?».
Ait : «Etiam».
Et cum intrásset domum, praevénit eum Iesus dicens :
«Quid tibi vidétur, Simon ? Reges terrae a quibus accípiunt tribútum vel censum ? A fíliis suis an ab aliénis ?».
Cum autem ille dixísset : «Ab aliénis», dixit illi Iesus :
«Ergo líberi sunt fílii. Ut autem non scandalizémus eos, vade ad mare et mitte hamum et eum piscem, qui primus ascénderit, tolle, et apérto ore eius invénies statérem. Illum sumens, da eis pro me et te».
Ecclésiae tuae, Dómine, múnera placátus assúme, quae et miséricors offerénda tribuísti, et in nostrae salútis poténter éfficis transíre mystérium. Per Christum Dóminum nostrum.
- Lauda, Ierúsalem, Dóminum, qui ádipe fruménti sátiat te.
- Panis, quem ego dédero, caro mea est pro saéculi vita, dicit Dóminus.
Sacramentórum tuórum, Dómine, commúnio sumpta nos salvet, et in tuae veritátis luce confírmet. Per Christum Dóminum nostrum.
hebdomada XIX per annum
feria tertia
Réspice, Dómine, in testaméntum tuum, et ánimas páuperum tuórum ne derelínquas in finem. Exsúrge, Dómine, et iúdica causam tuam, et ne obliviscáris voces quaeréntium te.
Omnípotens sempitérne Deus, quem patérno nómine invocáre praesúmimus, pérfice in córdibus nostris spíritum adoptiónis filiórum, ut promíssam hereditátem íngredi mereámur. Per Dóminum.
1.
Léctio libri Deuteronómii
Móyses locútus est ómnia verba haec ad univérsum Israel et dixit ad eos :
«Centum vigínti annórum sum hódie, non possum ultra égredi et íngredi, praesértim cum et Dóminus díxerit mihi : “Non transíbis Iordánum istum”.
Dóminus Deus tuus ipse transíbit ante te ; ipse delébit gentes has in conspéctu tuo, et possidébis eas, et Iósue transíbit ante te, sicut locútus est Dóminus. Faciétque Dóminus eis, sicut fecit Sehon et Og régibus Amorraeórum et terrae eórum delevítque eos. Cum ergo et hos tradíderit vobis, simíliter faciétis eis, sicut praecépi vobis.
Viríliter ágite et confortámini ; nolíte timére nec paveátis a conspéctu eórum, quia Dóminus Deus tuus ipse est ductor tuus et non dimíttet nec derelínquet te».
Psalmus
Quia nomen Dómini invocábo : date magnificéntiam Deo nostro !
Petra, perfécta sunt ópera eius, quia omnes viae eius iustítia.
Meménto diérum antiquórum, cógita generatiónes síngulas ;
Intérroga patrem tuum, et annuntiábit tibi, maióres tuos, et dicent tibi.
Quando dividébat Altíssimus gentes, quando separábat fílios Adam,
Constítuit términos populórum iuxta númerum filiórum Israel ;
Pars autem Dómini pópulus eius, Iacob funículus hereditátis eius.
Dóminus solus dux eius fuit, et non erat cum eo deus aliénus.
2.
Léctio libri Ezechiélis prophétae
Dixit Dóminus ad me :
«Tu autem, fili hóminis, audi, quaecúmque loquor ad te, et noli esse exásperans, sicut domus exasperátrix est ; áperi os tuum et cómede, quaecúmque ego do tibi».
Et vidi : et ecce manus missa ad me, in qua erat involútus liber ; et expándit illum coram me, qui erat scriptus intus et foris, et scriptae erant in eo lamentatiónes et gémitus et vae.
Et dixit ad me :
«Fili hóminis, quodcúmque invéneris, cómede ; cómede vólumen istud et vadens lóquere ad fílios Israel».
Et apérui os meum, et cibávit me volúmine illo et dixit ad me :
«Fili hóminis, venter tuus cómedet, et víscera tua complebúntur volúmine isto, quod ego do tibi».
Et comédi illud, et factum est in ore meo sicut mel dulce. Et dixit ad me :
«Fili hóminis, vade ad domum Israel et loquéris verba mea ad eos».
Psalmus
In via testimoniórum tuórum delectátus sum, sicut in ómnibus divítiis.
Nam et testimónia tua delectátio mea, et consílium meum iustificatiónes tuae.
Bonum mihi lex oris tui super mília auri et argénti.
Quam dúlcia fáucibus meis elóquia tua, super mel ori meo.
Heréditas mea testimónia tua in aetérnum, quia exsultátio cordis mei sunt.
Os meum apérui et attráxi spíritum, quia praecépta tua desiderábam.
Allelúia, allelúia.
Tóllite iugum meum super vos, dicit Dóminus, et díscite a me, quia mitis sum et húmilis corde.
Allelúia.
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaéum
In illa hora accessérunt discípuli ad Iesum dicéntes : «Quis putas maior est in regno caelórum ?».
Et ádvocans párvulum, státuit eum in médio eórum et dixit :
«Amen dico vobis : Nisi convérsi fuéritis et efficiámini sicut párvuli, non intrábitis in regnum caelórum. Quicúmque ergo humiliáverit se sicut párvulus iste, hic est maior in regno caelórum. Et qui suscéperit unum párvulum talem in nómine meo, me súscipit.
Vidéte, ne contemnátis unum ex his pusíllis ; dico enim vobis quia ángeli eórum in caelis semper vident fáciem Patris mei, qui in caelis est.
Quid vobis vidétur ? Si fúerint alícui centum oves, et erráverit una ex eis, nonne relínquet nonagínta novem in móntibus et vadit quaérere eam, quae errávit ? Et si contígerit ut invéniat eam, amen dico vobis quia gaudébit super eam magis quam super nonagínta novem, quae non erravérunt.
Sic non est volúntas ante Patrem vestrum, qui in caelis est, ut péreat unus de pusíllis istis».
Ecclésiae tuae, Dómine, múnera placátus assúme, quae et miséricors offerénda tribuísti, et in nostrae salútis poténter éfficis transíre mystérium. Per Christum Dóminum nostrum.
- Lauda, Ierúsalem, Dóminum, qui ádipe fruménti sátiat te.
- Panis, quem ego dédero, caro mea est pro saéculi vita, dicit Dóminus.
Sacramentórum tuórum, Dómine, commúnio sumpta nos salvet, et in tuae veritátis luce confírmet. Per Christum Dóminum nostrum.
hebdomada XIX per annum
feria quarta
Réspice, Dómine, in testaméntum tuum, et ánimas páuperum tuórum ne derelínquas in finem. Exsúrge, Dómine, et iúdica causam tuam, et ne obliviscáris voces quaeréntium te.
Omnípotens sempitérne Deus, quem patérno nómine invocáre praesúmimus, pérfice in córdibus nostris spíritum adoptiónis filiórum, ut promíssam hereditátem íngredi mereámur. Per Dóminum.
XIX feria quarta
1.
Léctio libri Deuteronómii
Ascéndit Móyses de campéstribus Moab super montem Nabo in vérticem Phasga contra Iéricho ; ostendítque ei Dóminus omnem terram Gálaad usque Dan et univérsum Néphthali terrámque Ephraim et Manásse et omnem terram Iudae usque ad mare occidentále et Nageb et latitúdinem campi Iéricho civitátis palmárum usque Segor. Dixítque Dóminus ad eum : «Haec est terra, pro qua iurávi Abraham, Isaac et Iacob, dicens : Sémini tuo dabo eam. Vidísti eam óculis tuis et non transíbis ad illam».
Mortuúsque est ibi Móyses servus Dómini in terra Moab, iubénte Dómino. Et sepelívit eum in valle in terra Moab contra Béthphegor ; et non cognóvit homo sepúlcrum eius usque in praeséntem diem. Móyses centum et vigínti annórum erat, quando mórtuus est ; non caligávit óculus eius, nec robur illíus defécit. Fleverúntque eum fílii Israel in campéstribus Moab trigínta diébus ; et compléti sunt dies planctus lugéntium Móysen.
Iósue vero fílius Nun replétus est spíritu sapiéntiae, quia Móyses pósuit super eum manus suas ; et oboediérunt ei fílii Israel fecerúntque, sicut praecépit Dóminus Móysi.
Et non surréxit ultra prophéta in Israel sicut Móyses, quem nosset Dóminus fácie ad fáciem, in ómnibus signis atque porténtis, quae misit per eum, ut fáceret in terra Aegýpti pharaóni et ómnibus servis eius universaéque terrae illíus, et in cuncta manu robústa magnísque mirabílibus, quae fecit Móyses coram univérso Israel.
Psalmus
Iubiláte Deo, omnis terra, psalmum dícite glóriae nóminis eius, glorificáte laudem eius.
Dícite Deo : Quam terribília sunt ópera tua.
Veníte et vidéte ópera Dei, terríbilis in adinventiónibus super fílios hóminum.
Benedícite, gentes, Deum nostrum, et audítam fácite vocem laudis eius ;
Veníte, audíte, et narrábo, omnes, qui timétis Deum, quanta fecit ánimae meae.
Ad ipsum ore meo clamávi et exaltávi in lingua mea.
2.
Léctio libri Ezechiélis prophétae
Clamávit Dóminus in áuribus meis voce magna dicens :
«Appropinquavérunt visistatiónes urbis, et unusquísque vas interfectiónis habet in manu sua».
Et ecce sex viri veniébant de via portae superióris, quae réspicit ad aquilónem, et uniuscuiúsque vas intéritus in manu eius ; vir quoque unus in médio eórum vestítus líneis, et atramentárium scriptóris ad renes eius ; et ingréssi sunt et stetérunt iuxta altáre aéreum.
Et glória Dei Israel eleváta est de cherub, super quem erat, ad limen domus ; et vocávit virum, qui indútus erat líneis et atramentárium scriptóris habébat in lumbis suis. Et dixit Dóminus ad eum :
«Transi per médiam civitátem in médio Ierúsalem et signa thau super frontes virórum geméntium et doléntium super cunctis abominatiónibus, quae fiunt in médio eius».
Et illis dixit, audiénte me :
«Transíte per civitátem sequéntes eum et percútite ; non parcat óculus vester, neque misereámini : senem, adulescéntulum et vírginem et párvulum et mulíeres interfícite usque ad interneciónem ; omnem autem, super quem vidéritis thau, ne occidátis, et a sanctuário meo incípite».
Coepérunt ergo a viris senióribus, qui erant ante fáciem domus. Et dixit ad eos : «Contamináte domum et impléte átria interféctis. Egredímini».
Et egréssi sunt et percutiébant eos, qui erant in civitáte.
Et egréssa est glória Dómini a límine templi et stetit super chérubim ; et elevántes chérubim alas suas exaltáta sunt a terra coram me, et, illis egrediéntibus, rotae quoque subsecútae sunt ; et stetit in intróitu portae domus Dómini orientális, et glória Dei Israel erat super eos. Ipsum est ánimal, quod vidi subter Deum Israel iuxta flúvium Chobar, et intelléxi quia chérubim essent.
Quáttuor per quáttuor vultus unicuíque, et quáttuor alae unicuíque, et similitúdo manus hóminis sub alis eórum; et similitúdo vúltuum eórum, ipsi vultus quorum aspéctum víderam iuxta flúvium Chobar. Et sínguli ante fáciem suam gradiebántur.
Psalmus
Laudáte, púeri Dómini, laudáte nomen Dómini.
Sit nomen Dómini benedíctum ex hoc nunc et usque in saéculum.
A solis ortu usque ad occásum laudábile nomen Dómini.
Excélsus super omnes gentes Dóminus, super caelos glória eius.
Quis sicut Dóminus Deus noster, qui in altis hábitat et se inclínat, ut respíciat in caelum et in terram ?
Allelúia, allelúia.
Deus erat in Christo mundum reconcílians sibi, et pósuit in nobis verbum reconciliatiónis.
Allelúia.
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaéum
Dicébat Iesus discípulis :
«Si peccáverit in te frater tuus, vade, córripe eum inter te et ipsum solum.
Si te audíerit, lucrátus es fratrem tuum ; si autem non audíerit, adhíbe tecum adhuc unum vel duos, ut in ore duórum téstium vel trium stet omne verbum ; quod si nolúerit audíre eos, dic ecclésiae ; si autem et ecclésiam nolúerit audíre, sit tibi sicut éthnicus et publicánus.
Amen dico vobis :
Quaecúmque alligavéritis super terram, erunt ligáta in caelo, et quaecúmque solvéritis super terram, erunt solúta in caelo.
Iterum dico vobis :
Si duo ex vobis consénserint super terram de omni re, quamcúmque petíerint, fiet illis a Patre meo, qui in caelis est. Ubi enim sunt duo vel tres congregáti in nómine meo, ibi sum in médio eórum».
Ecclésiae tuae, Dómine, múnera placátus assúme, quae et miséricors offerénda tribuísti, et in nostrae salútis poténter éfficis transíre mystérium. Per Christum Dóminum nostrum.
- Lauda, Ierúsalem, Dóminum, qui ádipe fruménti sátiat te.
- Panis, quem ego dédero, caro mea est pro saéculi vita, dicit Dóminus.
Sacramentórum tuórum, Dómine, commúnio sumpta nos salvet, et in tuae veritátis luce confírmet. Per Christum Dóminum nostrum.
hebdomada XIX per annum
feria quinta
Réspice, Dómine, in testaméntum tuum, et ánimas páuperum tuórum ne derelínquas in finem. Exsúrge, Dómine, et iúdica causam tuam, et ne obliviscáris voces quaeréntium te.
Omnípotens sempitérne Deus, quem patérno nómine invocáre praesúmimus, pérfice in córdibus nostris spíritum adoptiónis filiórum, ut promíssam hereditátem íngredi mereámur. Per Dóminum.
1.
Léctio libri Iósue
Dixit Dóminus ad Iósue :
«Hódie incípiam exaltáre te coram omni Israel, ut sciant quod, sicut cum Móyse fui, ita et tecum sim. Tu autem praécipe sacerdótibus, qui portant arcam foéderis, et dic eis : Cum venéritis ad oram aquae Iordánis, state in Iordáne».
Dixítque Iósue ad fílios Israel :
«Accédite huc et audíte verba Dómini Dei vestri». Et rursum : «In hoc, inquit, sciétis quod Deus vivens in médio vestri est et dispérdet in conspéctu vestro Chananaéum. Ecce arca foéderis Dómini omnis terrae antecédet vos per Iordánem.
Cum posúerint vestígia pedum suórum sacerdótes, qui portant arcam Dómini Dei univérsae terrae, in aquis Iordánis, aquae, quae interióres sunt, decúrrent, quae autem désuper véniunt, in una mole consístent».
Igitur egréssus est pópulus de tabernáculis suis, ut transíret Iordánem ; et sacerdótes, qui portábant arcam foéderis, pergébant ante eum. Venerúntque usque ad Iordánem et, pédibus eórum in ora aquae tinctis - Iordánis autem omnes ripas álvei sui toto témpore messsis impléverat - stetérunt aquae désuper descendéntes in loco uno instar molis procul valde apud urbem, quae vocátur Adam, ex látere Sarthan ; quae autem inferióres erant, in mare Arabae, quod est mare Salsíssimum, descendérunt, úsquequo omníno defícerent.
Pópulus autem incedébat contra Iéricho, et sacerdótes, qui portábant arcam foéderis Dómini, stabant super siccam humum in médio Iordánis fírmiter, donec omnis Israel compléret per aréntem álveum tránsitum Iordánis.
Psalmus
In éxitu Israel de Aegýpto, domus Iacob de pópulo bárbaro,
Factus est Iudae sanctuárium eius, Israel potéstas eius.
Mare vidit et fugit, Iordánis convérsus est retrórsum ;
Montes saltavérunt ut aríetes, et colles sicut agni óvium.
Quid est tibi, mare, quod fugísti ? et tu, Iordánis, quia convérsus es retrórsum ?
Montes, quod saltástis sicut aríetes, et colles, sicut agni óvium ?
2.
Léctio libri Ezechiélis prophétae
Factus est sermo Dómini ad me dicens :
«Fili hóminis, in médio domus exasperántis tu hábitas, qui óculos habent ad vidéndum et non vident, et aures ad audiéndum et non áudiunt, quia domus exásperans est.
Tu ergo, fili hóminis, fac tibi vasa transmigratiónis et transmigrábis per diem coram eis ; transmigrábis autem de loco tuo ad locum álterum in conspéctu eórum, si forte aspíciant, quia domus exásperans est. Et éfferes foras vasa tua quasi vasa transmigrántis per diem in conspéctu eórum ; tu autem egrediéris véspere coram eis, sicut egréditur migrans.
Ante óculos eórum pérfode tibi paríetem et éfferes per eum ; in conspéctu eórum in úmeris portábis, in calígine éfferes : fáciem tuam velábis et non vidébis terram, quia porténtum dedi te dómui Israel».
Feci ergo, sicut praecéperat mihi Dóminus : vasa mea prótuli quasi vasa transmigrántis per diem et véspere perfódi mihi paríetem manu ; et in calígine éxtuli in úmeris portans in conspéctu eórum.
Et factus est sermo Dómini ad me mane dicens :
«Fili hóminis, numquid non dixérunt ad te domus Israel, domus exásperans : “Quid tu facis ?”. Dic ad eos : Haec dicit Dóminus Deus : Super ducem onus istud, qui est in Ierúsalem, et super omnem domum Israel, quae est in médio eius. Dic : Ego porténtum vestrum. Quómodo feci, sic fiet illis ; in transmigratiónem et in captivitátem ibunt.
Et dux, qui est in médio eórum, in úmeris portábit, in calígine, et egrediétur : paríetem perfódient, ut tránsitus fiat per eum ; fáciem suam opériet, ut non vídeat óculo terram».
Psalmus
Et tentavérunt et exacerbavérunt Deum Excélsum et testimónia eius non custodiérunt.
Recessérunt et praevaricáti sunt, quemádmodum patres eórum, convérsi sunt retro ut arcus pravus.
In iram concitavérunt eum in cóllibus suis et in sculptílibus suis ad aemulatiónem eum provocavérunt.
Audívit Deus et exársit et sprevit valde Israel.
Et trádidit in captivitátem virtútem suam et pulchritúdinem suam in manus inimíci.
Et conclúsit in gládio pópulum suum et in hereditátem suam exársit.
Allelúia, allelúia.
Fáciem tuam, Dómine, illúmina super servum tuum, et doce me iustificatiónes tuas.
Allelúia.
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaéum
Accédens Petrus dixit Iesu :
«Dómine, quótiens peccábit in me frater meus, et dimíttam ei ? Usque sépties ?».
Dicit illi Iesus :
«Non dico tibi usque sépties sed usque septuágies sépties.
Ideo assimilátum est regnum caelórum hómini regi, qui vóluit ratiónem pónere cum servis suis. Et cum coepísset ratiónem pónere, oblátus est ei unus, qui debébat decem mília talénta. Cum autem non habéret, unde rédderet, iussit eum dóminus venúmdari et uxórem et fílios et ómnia, quae habébat, et reddi. Prócidens ígitur servus ille adorábat eum dicens : “Patiéntiam habe in me, et ómnia reddam tibi”. Misértus autem dóminus servi illíus dimísit eum et débitum dimísit ei.
Egréssus autem servus ille invénit unum de consérvis suis, qui debébat ei centum denários, et tenens suffocábat eum dicens : “Redde, quod debes !”. Prócidens ígitur consérvus eius rogábat eum dicens : “Patiéntiam habe in me, et reddam tibi”. Ille autem nóluit, sed ábiit et misit eum in cárcerem, donec rédderet débitum.
Vidéntes autem consérvi eius, quae fiébant, contristáti sunt valde et venérunt et narravérunt dómino suo ómnia, quae facta erant. Tunc vocávit illum dóminus suus et ait illi : “Serve nequam, omne débitum illud dimísi tibi, quóniam rogásti me ; non opórtuit et te miseréri consérvi tui, sicut et ego tui misértus sum ?”. Et irátus dóminus eius trádidit eum tortóribus, quoadúsque rédderet univérsum débitum.
Sic et Pater meus caeléstis fáciet vobis, si non remiséritis unusquísque fratri suo de córdibus vestris».
Et factum est cum consummásset Iesus sermónes istos, migrávit a Galilaéa et venit in fines Iudaéae trans Iordánem.
Ecclésiae tuae, Dómine, múnera placátus assúme, quae et miséricors offerénda tribuísti, et in nostrae salútis poténter éfficis transíre mystérium. Per Christum Dóminum nostrum.
- Lauda, Ierúsalem, Dóminum, qui ádipe fruménti sátiat te.
- Panis, quem ego dédero, caro mea est pro saéculi vita, dicit Dóminus.
Sacramentórum tuórum, Dómine, commúnio sumpta nos salvet, et in tuae veritátis luce confírmet. Per Christum Dóminum nostrum.
hebdomada XIX per annum
feria sexta
Réspice, Dómine, in testaméntum tuum, et ánimas páuperum tuórum ne derelínquas in finem. Exsúrge, Dómine, et iúdica causam tuam, et ne obliviscáris voces quaeréntium te.
Omnípotens sempitérne Deus, quem patérno nómine invocáre praesúmimus, pérfice in córdibus nostris spíritum adoptiónis filiórum, ut promíssam hereditátem íngredi mereámur. Per Dóminum.
1.
Léctio libri Iósue
Congregávit Iósue omnes tribus Israel in Sichem et vocávit maióres natu ac príncipes et iúdices et praeféctos, steterúntque in conspéctu Dei ; et ad totum pópulum sic locútus est :
«Haec dicit Dóminus, Deus Israel : Trans flúvium habitavérunt patres vestri ab inítio, Thare pater Abraham et Nachor, servierúntque diis aliénis. Tuli ergo patrem vestrum Abraham de Mesopotámiae fínibus et addúxi eum per totam terram Chánaan multiplicavíque semen eius. Et dedi ei Isaac illíque rursum dedi Iacob et Esau ; e quibus Esau dedi montem Seir ad possidéndum, Iacob vero et fílii eius descendérunt in Aegýptum.
Misíque Móysen et Aaron et percússi Aegýptum signis, quae feci in médio eius, et póstea edúxi vos. Eduxíque patres vestros de Aegýpto, et venístis ad mare. Persecutíque sunt Aegýptii patres vestros, cum cúrribus et equitátu, usque ad mare Rubrum. Clamavérunt autem ad Dóminum, qui pósuit ténebras inter vos et Aegýptios et addúxit super eos mare et opéruit illos. Vidérunt óculi vestri, quae in Aegýpto fécerim ; et habitástis in solitúdine multo témpore.
Et introdúxi vos ad terram Amorraéi, qui habitábat trans Iordánem ; cumque pugnárent contra vos, trádidi eos in manus vestras, et occupástis terram eórum atque interfecístis illos. Surréxit autem Balac fílius Sephor rex Moab et pugnávit contra Israélem ; misítque et vocávit Bálaam fílium Beor, ut maledíceret vobis. Et ego nólui audíre eum, sed e contrário benedíxit vobis, et liberávi vos de manu eius.
Transistísque Iordánem et venístis ad Iéricho ; pugnaverúntque contra vos viri civitátis illíus, Amorraéus et Pherezaéus et Chananaéus et Hetthaéus, et Gergesaéus et Hevaéus et Iebusaéus ; et trádidi illos in manus vestras. Misíque ante vos crabrónes, et eiecérunt eos coram vobis - duos reges Amorraeórum - non in gládio nec in arcu tuo. Dedíque vobis terram, de qua non laborástis, et urbes, quas non aedificástis, et habitátis in eis, víneas et olivéta, quae non plantástis, et manducátis ex eis.
Psalmus
Confitémini Dómino, quóniam bonus,
quóniam in aetérnum misericórdia eius.
Confitémini Deo deórum,
quóniam in aetérnum misericórdia eius.
Confitémini Dómino dominórum,
quóniam in aetérnum misericórdia eius.
Qui tradúxit pópulum suum per desértum,
quóniam in aetérnum misericórdia eius.
Qui percússit reges magnos,
quóniam in aetérnum misericórdia eius ;
Et occídit reges poténtes,
quóniam in aetérnum misericórdia eius ;
Et dedit terram eórum hereditátem,
quóniam in aetérnum misericórdia eius ;
Hereditátem Israel servo suo,
quóniam in aetérnum misericórdia eius.
Et redémit nos ab inimícis nostris,
quóniam in aetérnum misericórdia eius.
2.
Léctio libri Ezechiélis prophétae
ad libitum
Factus est sermo Dómini ad me dicens :
«Dices : Haec dicit Dóminus Deus ad Ierúsalem :
Radix tua et generátio tua de terra Chánaan, pater tuus Amorraéus et mater tua Hetthaéa. Et quando nata es, in die ortus tui non est praecísus umbílicus tuus, et in aqua non es lota in emundatiónem nec sale salíta nec involúta pannis. Non pepércit super te óculus, ut fáceret tibi unum de his, miserátus tui, sed proiécta es super fáciem terrae in abiectióne ánimae tuae in die, qua nata es.
Praetériens autem te, vidi te palpitáre in sánguine tuo et dixi tibi, cum esses in sánguine tuo : Vive. Dixi, inquam, tibi : In sánguine tuo vive. Crescéntem quasi germen agri dedi te, et crevísti et grandis effécta es et pervenísti ad mundum mulíebrem : úbera tua intumuérunt, et pilus tuus germinávit ; sed eras nuda et confusióne plena. Et transívi per te et vidi te ; et ecce tempus tuum, tempus amántium.
Et expándi amíctum meum super te et opérui ignomíniam tuam ; et iurávi tibi et ingréssus sum pactum tecum, ait Dóminus Deus, et facta es mea.
Et lavi te aqua et emundávi sánguinem tuum ex te et unxi te óleo ; et vestívi te discolóribus et calceávi te calcéis córii delphíni et cinxi te bysso et índui te sérico.
Et ornávi te ornaménto et dedi armíllas in mánibus tuis et torquem circa collum tuum ; et dedi ináurem super os tuum et círculos áuribus tuis et corónam décoris in cápite tuo.
Et ornáta es auro et argénto et vestíta es bysso et sérico et multicolóribus. Símilem et mel et óleum comedísti et décora facta es veheménter nimis et apta ad regnum.
Et egréssum est nomen tuum in gentes propter spéciem tuam, quia perfécta eras in decóre meo, quem posúeram super te, dicit Dóminus Deus.
Et habens fidúciam in pulchritúdine tua fornicáta es in nómine tuo et exposuísti fornicatiónem tuam omni transeúnti, quisquis fúerit.
Et recordábor ego pacti mei tecum in diébus adulescéntiae tuae et suscitábo tibi pactum sempitérnum, ut recordéris et confundáris, et non sit tibi ultra aperíre os prae confusióne tua, cum placátus fúero tibi in ómnibus, quae fecísti», ait Dóminus Deus.
vel
Haec dicit Dóminus Deus :
«Et fáciam tibi, sicut fecísti, qui despexísti iuraméntum, ut írritum fáceres pactum.
Et recordábor ego pacti mei tecum in diébus adulescéntiae tuae et suscitábo tibi pactum sempitérnum. Et recordáberis viárum tuárum et confundéris, cum recéperis soróres tuas te maióres cum minóribus tuis, et dabo eas tibi in fílias, sed non ex pacto tuo.
Et suscitábo ego pactum meum tecum, et scies quia ego Dóminus, ut recordéris et confundáris, et non sit tibi ultra aperíre os prae confusióne tua, cum placátus fúero tibi in ómnibus, quae fecísti», ait Dóminus Deus.
Canticum
Ecce Deus salútis meae ; fiduciáliter agam et non timébo,
Quia fortitúdo mea et laus mea Dóminus, et factus est mihi in salútem.
Et hauriétis aquas in gáudio de fóntibus salútis.
Et dicétis in die illa : «Confitémini Dómino et invocáte nomen eius,
Notas fácite in pópulis adinventiónes eius ; mementóte quóniam excélsum est nomen eius.
Cantáte Dómino, quóniam magnífice fecit ; notum sit hoc in univérsa terra.
Exsúlta et lauda, quae hábitas in Sion, quia magnus in médio tui Sanctus Israel».
Allelúia, allelúia.
Accípite verbum Dei, non ut verbum hóminum, sed, sicut est vere, verbum Dei.
Allelúia.
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaéum
Accessérunt ad Iesum Pharisaéi tentántes eum et dicéntes : «Licet hómini dimíttere uxórem suam quacúmque ex causa ?».
Qui respóndens ait :
«Non legístis quia, qui creávit ab inítio, másculum et féminam fecit eos et dixit : “Propter hoc dimíttet homo patrem et matrem et adhaerébit uxóri suae, et erunt duo in carne una ?”.
Itaque iam non sunt duo sed una caro. Quod ergo Deus coniúnxit, homo non séparet».
Dicunt illi : «Quid ergo Móyses mandávit dari libéllum repúdii et dimíttere ?».
Ait illis : «Móyses ad durítiam cordis vestri permísit vobis dimíttere uxóres vestras ; ab inítio autem non sic fuit. Dico autem vobis quia quicúmque dimíserit uxórem suam, nisi ob fornicatiónem, et áliam dúxerit, maechátur».
Dicunt ei discípuli eius : «Si ita est causa hóminis cum uxóre, non éxpedit núbere».
Qui dixit eis :
«Non omnes cápiunt verbum istud, sed quibus datum est. Sunt enim eunúchi, qui de matris útero sic nati sunt ; et sunt eunúchi, qui facti sunt ab homínibus ; et sunt eunúchi, qui seípsos castravérunt propter regnum caelórum.
Qui potest cápere, cápiat».
Ecclésiae tuae, Dómine, múnera placátus assúme, quae et miséricors offerénda tribuísti, et in nostrae salútis poténter éfficis transíre mystérium. Per Christum Dóminum nostrum.
- Lauda, Ierúsalem, Dóminum, qui ádipe fruménti sátiat te.
- Panis, quem ego dédero, caro mea est pro saéculi vita, dicit Dóminus.
Sacramentórum tuórum, Dómine, commúnio sumpta nos salvet, et in tuae veritátis luce confírmet. Per Christum Dóminum nostrum.
hebdomada XIX per annum
sabbato
Réspice, Dómine, in testaméntum tuum, et ánimas páuperum tuórum ne derelínquas in finem. Exsúrge, Dómine, et iúdica causam tuam, et ne obliviscáris voces quaeréntium te.
Omnípotens sempitérne Deus, quem patérno nómine invocáre praesúmimus, pérfice in córdibus nostris spíritum adoptiónis filiórum, ut promíssam hereditátem íngredi mereámur. Per Dóminum.
1.
Léctio libri Iósue
Locútus est Iósue ad pópulum Israel :
«Nunc timéte Dóminum et servíte ei perfécto corde atque veríssimo ; et auférte deos, quibus serviérunt patres vestri in Mesopotámia et in Aegýpto, ac servíte Dómino. Sin autem malum vobis vidétur, ut Dómino serviátis, elígite vobis hódie, cui servíre vultis, utrum diis, quibus serviérunt patres vestri in Mesopotámia, an diis Amorraeórum, in quorum terra habitátis. Ego autem et domus mea serviémus Dómino».
Respondítque pópulus et ait : «Absit a nobis, ut relinquámus Dóminum et serviámus diis aliénis. Dóminus Deus noster ipse edúxit nos et patres nostros de terra Aegýpti, de domo servitútis ; fecítque vidéntibus nobis signa ingéntia et custodívit nos in omni via, per quam ambulávimus, et in cunctis pópulis, per quos transívimus ; et eiécit univérsas gentes, Amorraéum habitatórem terrae, quam nos intrávimus. Serviémus ígitur étiam nos Dómino, quia ipse est Deus noster».
Dixítque Iósue ad pópulum :
«Non potéritis servíre Dómino. Deus enim sanctus et Deus aemulátor est nec ignóscet sceléribus vestris atque peccátis. Si dimiséritis Dóminum et serviéritis diis aliénis, convértet se et afflíget vos atque subvértet, postquam vobis praestíterit bona».
Dixítque pópulus ad Iósue : «Nequáquam, sed Dómino serviémus».
Et Iósue ad pópulum : «Testes, inquit, vos estis contra vos quia ipsi elegéritis vobis Dóminum, ut serviátis ei». Responderúntque : «Testes». «Nunc ergo, ait, auférte deos aliénos de médio vestri et inclináte corda vestra ad Dóminum, Deum Israel». Dixítque pópulus ad Iósue : «Dómino Deo nostro serviémus ; oboediéntes érimus praecéptis eius».
Percússit ígitur Iósue in die illo foedus pópulo et propósuit ei praecépta atque iudícia in Sichem. Scripsítque verba haec in volúmine legis Dei ; et tulit lápidem pergrándem posuítque eum ibi subter quercum, quae erat in sanctuário Dómini, et dixit ad omnem pópulum : «En lapis iste erit advérsus vos in testimónium quia audívit ómnia verba Dómini, quae locútus est inter nos, ne forte póstea negáre velítis et mentíri Dómino Deo vestro».
Dimisítque pópulum, síngulos in possessiónem suam.
Et post haec mórtuus est Iósue fílius Nun, servus Dómini, centum decem annórum.
Psalmus
Consérva me, Deus, quóniam sperávi in te.
Dixi Dómino : «Dóminus meus es tu».
Dóminus pars hereditátis meae et cálicis mei : tu es qui détines sortem meam.
Benedícam Dóminum, qui tríbuit mihi intelléctum ; ínsuper et in nóctibus erudiérunt me renes mei.
Proponébam Dóminum in conspéctu meo semper ; quóniam a dextris est mihi, non commovébor.
Notas mihi fácies vias vitae, plenitúdinem laetítiae cum vultu tuo, delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
2.
Léctio libri Ezechiélis prophétae
Factus est sermo Dómini ad me dicens :
«Quid est vobis quod vulgo dícitis provérbium istud in terra Israel dicéntes : “Patres comedérunt uvam acérbam, et dentes filiórum obstupéscunt” ?
Vivo ego, dicit Dóminus Deus, non dicétis ultra hoc provérbium in Israel. Ecce omnes ánimae meae sunt : ut ánima patris, ita et ánima fílii mea est ; ánima, quae peccáverit, ipsa moriétur.
Et vir, si fúerit iustus et fécerit iudícium et iustítiam, in móntibus non coméderit et óculos suos non leváverit ad idóla domus Israel et uxórem próximi sui non violáverit et ad mulíerem menstruátam non accésserit et hóminem non affllíxerit, pignus debitóri reddíderit, per vim nihil rapúerit, panem suum esuriénti déderit et nudum operúerit vestiménto, ad usúram non commodáverit et fenus non accéperit, ab iniquitáte avérterit manum suam, iudícium verum fécerit inter virum et virum, in praecéptis meis ambuláverit et iudícia mea custodíerit, ut fáciat veritátem, hic iustus est, vita vivet, ait Dóminus Deus.
Quod si genúerit fílium latrónem, effundéntem sánguinem et faciéntem unum de ístis, cum univérsa detestánda haec fécerit, morte moriétur ; sanguis eius in ipso erit.
Idcírco unumquémque iuxta vias suas iudicábo, domus Israel, ait Dóminus Deus. Convertímini et ágite paeniténtiam ab ómnibus iniquitátibus vestris, et non erit vobis in scándalum iniquitátis. Proícite a vobis omnes praevaricatiónes vestras, in quibus praevaricáti estis, et fácite vobis cor novum et spíritum novum. Et quare moriémini, domus Israel ? Quia nolo mortem moriéntis, dicit Dóminus Deus. Revertímini et vívite.
Psalmus
Cor mundum crea in me, Deus, et spíritum firmum ínnova in viscéribus meis.
Ne proícias me a fácie tua et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
Redde mihi laetítiam salutáris tui et spíritu promptíssimo confírma me.
Docébo iníquos vias tuas, et ímpii ad te converténtur.
Non enim sacrifício delectáris ; holocáustum, si ófferam, non placébit.
Sacrifícium Deo spíritus contribulátus ; cor contrítum et humiliátum, Deus, non despícies.
Allelúia, allelúia.
Benedíctus es, Pater, Dómine caeli et terrae, quia mystéria regni párvulis revelásti.
Allelúia.
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaéum
Obláti sunt Iesu párvuli, ut manus eis impóneret et oráret ; discípuli autem increpábant eis. Iesus vero ait :
«Sínite párvulos et nolíte eos prohibére ad me veníre ; tálium est enim regnum caelórum».
Et cum imposuísset eis manus, ábiit inde.
Ecclésiae tuae, Dómine, múnera placátus assúme, quae et miséricors offerénda tribuísti, et in nostrae salútis poténter éfficis transíre mystérium. Per Christum Dóminum nostrum.
- Lauda, Ierúsalem, Dóminum, qui ádipe fruménti sátiat te.
- Panis, quem ego dédero, caro mea est pro saéculi vita, dicit Dóminus.
Sacramentórum tuórum, Dómine, commúnio sumpta nos salvet, et in tuae veritátis luce confírmet. Per Christum Dóminum nostrum.