Dominica in Palmis
Ante sex dies sollémnis Paschae, quando venit Dóminus in civitátem Ierúsalem, occurrérunt ei púeri : et in mánibus portábant ramos palmárum et clamábant voce magna, dicéntes :
Hosánna in excélsis : Benedíctus qui venísti in multitúdine misericórdiae tuae.
Attóllite, portae, cápita vestra, et elevámini, portae aeternáles, et introíbit Rex glóriae. Quis est iste Rex glóriae ? Dóminus virtútum ipse est Rex glóriae.
Hosánna in excélsis : Benedíctus qui venísti in multitúdine misericórdiae tuae.
Omnípotens sempitérne Deus, qui humáno géneri, ad imitándum humilitátis exémplum, Salvatórem nostrum carnem súmere, et crucem subíre fecísti, concéde propítius, ut et patiéntiae ipsíus habére documénta et resurrectiónis consórtia mereámur. Per Dóminum.
Léctio libri Isaíae prophétae
Dóminus Deus dedit mihi linguam erudítam, ut sciam sustentáre eum, qui lassus est, verbo ; éxcitat mane, mane éxcitat mihi aurem, ut áudiam quasi discípulus.
Dóminus Deus apéruit mihi aurem ; ego autem non rebellávi, retrórsum non ábii.
Dorsum meum dedi percutiéntibus et genas meas velléntibus : fáciem meam non avérti ab increpatiónibus et sputis.
Dóminus Deus auxiliátor meus ; ídeo non sum confúsus, ídeo pósui fáciem meam ut petram duríssimam, et scio quóniam non confúndar.
Psalmus
Omnes vidéntes me derisérunt me ; torquéntes lábia movérunt caput :
«Sperávit in Dómino : erípiat eum, salvum fáciat eum, quóniam vult eum».
Quóniam circumdedérunt me canes multi, concílium malignántium obsédit me.
Fodérunt manus meas et pedes meos, et dinumerávi ómnia ossa mea.
Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me ; divisérunt sibi vestiménta mea et super vestem meam misérunt sortem.
Tu autem, Dómine, ne elongáveris, fortitúdo mea, ad adiuvándum me festína.
Narrábo nomen tuum frátribus meis, in médio ecclésiae laudábo te.
Qui timétis Dóminum, laudáte eum ; univérsum semen Iacob, glorificáte eum.
Léctio Epístulae beáti Pauli apóstoli ad Philippénses
Christus Iesus, cum in forma Dei esset, non rapínam arbitrátus est esse se aequálem Deo, sed semetípsum exinanívit formam servi accípiens, in similitúdinem hóminum factus.
Et hábitu invéntus ut homo, humiliávit semetípsum factus oboédiens usque ad mortem, mortem autem crucis.
Propter quod et Deus illum exaltávit et donávit illi nomen, quod est super omne nomen, ut in nómine Iesu omne genu flectátur caeléstium et terréstrium et infernórum, et omnis lingua confiteátur : «Dóminus Iesus Christus !», in glóriam Dei Patris.
Christus humiliávit semetípsum factus oboédiens usque ad mortem, mortem autem crucis. Propter quod et Deus illum exaltávit et donávit illi nomen, quod est super omne nomen.
Passio Dómini nostri Iesu Christi secúndum Matthaéum
Abiit unus de Duódecim, qui dicebátur Iudas Iscariótes, ad príncipes sacerdótum et ait : «Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam ?».
At illi constituérunt ei trigínta argénteos. Et exínde quaerébat opportunitátem, ut eum tráderet.
Prima autem Azymórum accessérunt discípuli ad Iesum dicéntes : «Ubi vis parémus tibi comédere Pascha ?».
Ille autem dixit :
«Ite in civitátem ad quendam et dícite ei : “Magíster dicit : Tempus meum prope est ; apud te fácio Pascha cum discípulis meis”».
Et fecérunt discípuli, sicut constítuit illis Iesus, et paravérunt Pascha.
Véspere autem facto, discumbébat cum Duódecim. Et edéntibus illis, dixit :
«Amen dico vobis : Unus vestrum me traditúrus est».
Et contristáti valde, coepérunt sínguli dícere ei : «Numquid ego sum, Dómine ?».
At ipse respóndens ait :
«Qui intíngit mecum manum in parópside, hic me tradet. Fílius quidem hóminis vadit, sicut scriptum est de illo ; vae autem hómini illi, per quem Fílius hóminis tráditur ! Bonum erat ei, si natus non fuísset homo ille».
Respóndens autem Iudas, qui trádidit eum, dixit : «Numquid ego sum, Rabbi ?». Ait illi :
«Tu dixísti».
Cenántibus autem eis, accépit Iesus panem et benedíxit ac fregit dedítque discípulis et ait :
«Accípite, comédite : hoc est corpus meum».
Et accípiens cálicem, grátias egit et dedit illis dicens :
«Bíbite ex hoc omnes : hic est enim sanguis meus novi testaménti, qui pro multis effúnditur in remissiónem peccatórum. Dico autem vobis : Non bibam ámodo de hoc genímine vitis usque in diem illum, cum illud bibam vobíscum novum in regno Patris mei».
Et hymno dicto, exiérunt in montem Olivéti. Tunc dicit illis Iesus :
«Omnes vos scándalum patiémini in me in ista nocte. Scriptum est enim : “Percútiam pastórem, et dispergéntur oves gregis”. Postquam autem resurréxero, praecédam vos in Galilaéam».
Respóndens autem Petrus ait illi :
«Et si omnes scandalizáti fúerint in te, ego numquam scandalizábor».
Ait illi Iesus :
«Amen dico tibi :
In hac nocte, ántequam gallus cantet, ter me negábis».
Ait illi Petrus : «Etiam si oportúerit me mori tecum, non te negábo». Simíliter et omnes discípuli dixérunt.
Tunc venit Iesus cum illis in praédium, quod dícitur Gethsémani. Et dicit discípulis :
«Sedéte hic, donec vadam illuc et orem».
Et assúmpto Petro et duóbus fíliis Zebedaéi, coepit contristári et maestus esse. Tunc ait illis :
«Tristis est ánima mea usque ad mortem; sustinéte hic et vigiláte mecum».
Et progréssus pusíllum, prócidit in fáciem suam orans et dicens :
«Pater mi, si possíbile est, tránseat a me calix iste ; verúmtamen non sicut ego volo, sed sicut tu».
Et venit ad discípulos et invénit eos dormiéntes ; et dicit Petro :
«Sic non potuístis una hora vigiláre mecum ? Vigiláte et oráte, ut non intrétis in tentatiónem ; spíritus quidem promptus est, caro autem infírma».
Iterum secúndo ábiit et orávit dicens :
«Pater mi, si non potest hoc transíre, nisi bibam illud, fiat volúntas tua».
Et venit íterum et invénit eos dormiéntes : erant enim óculi eórum graváti. Et relíctis illis, íterum ábiit et orávit tértio, eúndem sermónem íterum dicens. Tunc venit ad discípulos et dicit illis :
«Dormíte iam et requiéscite ; ecce appropinquávit hora, et Fílius hóminis tráditur in manus peccatórum. Súrgite, eámus ; ecce appropinquávit, qui me tradit».
Et adhuc ipso loquénte, ecce Iudas, unus de Duódecim, venit et cum eo turba multa cum gládiis et fústibus, missi a princípibus sacerdótum et senióribus pópuli. Qui autem trádidit eum, dedit illis signum dicens : «Quemcúmque osculátus fúero, ipse est ; tenéte eum !». Et conféstim accédens ad Iesum dixit : «Ave, Rabbi !» et osculátus est eum.
Iesus autem dixit illi :
«Amíce, ad quod venisti !».
Tunc accessérunt et manus iniecérunt in Iesum et tenuérunt eum. Et ecce unus ex his, qui erant cum Iesu, exténdens manum exémit gládium suum et percútiens servum príncipis sacerdótum amputávit aurículam eius. Tunc ait illi Iesus :
«Convérte gládium tuum in locum suum. Omnes enim, qui accéperint gládium, gládio períbunt. An putas quia non possum rogáre Patrem meum, et exhibébit mihi modo plus quam duódecim legiónes angelórum ? Quómodo ergo implebúntur Scriptúrae quia sic opórtet fíeri ?».
In illa hora dixit Iesus turbis :
«Tamquam ad latrónem exístis cum gládiis et fústibus comprehéndere me ? Cotídie sedébam docens in templo, et non me tenuístis».
Hoc autem totum factum est, ut impleréntur scriptúrae Prophetárum. Tunc discípuli omnes, relícto eo, fugérunt.
Illi autem tenéntes Iesum duxérunt ad Cáipham príncipem sacerdótum, ubi scribae et senióres convénerant. Petrus autem sequebátur eum a longe usque in aulam príncipis sacerdótum ; et ingréssus intro sedébat cum minístris, ut vidéret finem.
Príncipes autem sacerdótum et omne concílium quaerébant falsum testimónium contra Iesum, ut eum morti tráderent, et non invenérunt, cum multi falsi testes accessísssent. Novíssime autem veniéntes duo dixérunt : «Hic dixit : “Possum destrúere templum Dei et post tríduum aedificáre illud”».
Et surgens princeps sacerdótum ait illi : «Nihil respóndes ? Quid isti advérsum te testificantur ?».
Iesus autem tacébat. Et princeps sacerdótum ait illi : «Adiúro te per Deum vivum, ut dicas nobis, si tu es Christus Fílius Dei».
Dicit illi Iesus :
«Tu dixísti. Verúmtamen dico vobis: Amodo vidébitis Fílium hóminis sedéntem a dextris Virtútis et veniéntem in núbibus caeli».
Tunc princeps sacerdotum scidit vestiménta sua dicens : «Blasphemávit ! Quid adhuc egémus téstibus ? Ecce nunc audístis blasphémiam. Quid vobis vidétur ?». Illi autem respondéntes dixérunt : «Reus est mortis !». Tunc exspuérunt in fáciem eius et cólaphis eum cecidérunt ; álii autem palmas in fáciem ei dedérunt dicéntes : «Prophetíza nobis, Christe : Quis est, qui te percússit ?».
Petrus vero sedébat foris in átrio ; et accéssit ad eum una ancílla dicens : «Et tu cum Iesu Galilaéo eras !». At ille negávit coram ómnibus dicens : «Néscio quid dicis !».
Exeúnte autem illo ad iánuam, vidit eum ália et ait his, qui erant ibi : «Hic erat cum Iesu Nazaréno !». Et íterum negávit eum cum iuraménto : «Non novi hominem !». Post pusíllum autem accessérunt, qui stabant et dixérunt Petro : «Vere et tu ex illis es, nam et loquéla tua maniféstum te facit». Tunc coepit detestári et iuráre : «Non novi hóminem !». Et contínuo gallus cantávit ; et recordátus est Petrus verbi Iesu, quod díxerat : «Priusquam gallus cantet, ter me negábis». Et egréssus foras plorávit amáre.
Mane autem facto, consílium iniérunt omnes príncipes sacerdótum et senióres pópuli advérsus Iesum, ut eum morti tráderent. Et vinctum adduxérunt eum et tradidérunt Piláto praésidi.
Tunc videns Iudas, qui eum trádidit, quod damnátus esset, paeniténtia ductus, réttulit trigínta argénteos princípibus sacerdótum et senióribus dicens : «Peccávi tradens sánguinem innocéntem». At illi dixérunt : «Quid ad nos ? Tu víderis !». Et proiéctis argénteis in templo, recéssit et ábiens láqueo se suspéndit.
Príncipes autem sacerdótum, accéptis argénteis, dixérunt : «Non licet míttere eos in corbánam, quia prétium sánguinis est». Consílio autem iníto, emérunt ex illis agrum Fíguli in sepultúram peregrinórum. Propter hoc vocátus est ager ille ager Sánguinis usque in hodiérnum diem. Tunc implétum est quod dictum est per Ieremíam prophétam dicéntem : «Et accepérunt trigínta argénteos, prétium appretiáti quem appretiavérunt a fíliis Israel, et dedérunt eos in agrum Fíguli, sicut constítuit mihi Dóminus».
Iesus autem stetit ante praésidem ; et interrogavit eum praeses dicens : «Tu es Rex Iudaeórum ?».
Dixit autem Iesus :
«Tu dicis».
Et cum accusarétur a princípibus sacerdótum et senióribus, nihil respóndit. Tunc dicit illi Pilátus : «Non audis quanta advérsum te dicant testimónia ?». Et non respóndit ei ad ullum verbum, ita ut mirarétur praeses veheménter.
Per diem autem sollémnem consuéverat praeses dimíttere turbae unum vinctum, quem voluíssent. Habébant autem tunc vinctum insígnem, qui dicebátur Barábbas. Congregátis ergo illis dixit Pilátus : «Quem vultis dimíttam vobis : Barábbam an Iesum, qui dícitur Christus ?». Sciébat enim quod per invídiam tradidíssent eum.
Sedénte autem illo pro tribunáli, misit ad illum uxor eius dicens : «Nihil tibi et iusto illi. Multa enim passa sum hódie per visum propter eum».
Príncipes autem sacerdótum et senióres persuasérunt turbis, ut péterent Barábbam, Iesum vero pérderent.
Respóndens autem praeses ait illis : «Quem vultis vobis de duóbus dimíttam ?». At illi dixérunt : «Barábbam !».
Dicit illis Pilátus : «Quid ígitur fáciam de Iesu, qui dícitur Christus ?». Dicunt omnes : «Crucifigátur !».
Ait autem : «Quid enim mali fecit ?». At illi magis clamábant dicéntes : «Crucifigátur !».
Videns autem Pilátus quia nihil profíceret, sed magis tumúltus fíeret, accépta aqua, lavit manus coram turba dicens : «Innocens ego sum a sánguine hoc ; vos vidéritis !». Et respóndens univérsus pópulus dixit «Sanguis eius super nos et super fílios nostros». Tunc dimísit illis Barábbam ; Iesum autem flagellátum trádidit, ut crucifigerétur.
Tunc mílites praésidis suscipiéntes Iesum in praetório congregavérunt ad eum univérsam cohórtem. Et exuéntes eum, clámydem coccíneam circumdedérunt ei et plecténtes corónam de spinis posuérunt super caput eius et arúndinem in déxtera eius et, genu flexo ante eum, illudébant ei dicéntes : «Ave, rex Iudaeórum !».
Et exspuéntes in eum accepérunt arúndinem et percutiébant caput eius. Et postquam illusérunt ei, exuérunt eum clámyde et induérunt eum vestiméntis eius et duxérunt eum, ut crucifígerent.
Exeúntes autem invenérunt hóminem Cyrenaéum nómine Simónem ; hunc angariavérunt, ut tólleret crucem eius. Et venérunt in locum, qui dícitur Gólgotha, quod est Calváriae locus, et dedérunt ei vinum bíbere cum felle mixtum ; et cum gustásset, nóluit bíbere. Postquam autem crucifixérunt eum, divisérunt vestiménta eius sortem mitténtes et sedéntes servábant eum ibi. Et imposuérunt super caput eius causam ipsíus scriptam : «Hic est Iesus Rex Iudaeórum».
Tunc crucifigúntur cum eo duo latrónes : unus a dextris et unus a sinístris. Praetereúntes autem blasphemábant eum movéntes cápita sua et dicéntes : «Qui déstruis templum et in tríduo illud reaedíficas, salva temetípsum ; si Fílius Dei es, descénde de cruce !».
Simíliter et príncipes sacerdótum illudéntes cum scribis et senióribus dicébant : «Alios salvos fecit, seípsum non potest salvum fácere. Rex Israel est ; descéndat nunc de cruce, et credémus in eum. Confídit in Deo, líberet nunc, si vult eum. Dixit enim : “Dei Fílius sum”».
Idípsum autem et latrónes, qui crucifíxi erant cum eo, improperábant ei.
A sexta autem hora ténebrae factae sunt super univérsam terram usque ad horam nonam. Et circa horam nonam clamávit Iesus voce magna dicens :
«Eli, Eli, lema sabactháni ?», hoc est :
«Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquísti me ?».
Quidam autem ex illic stántibus audiéntes dicébant : «Elíam vocat iste». Et contínuo currens unus ex eis accéptam spóngiam implévit acéto et impósuit arúndini et dabat ei bíbere. Céteri vero dicébant : «Sine, videámus an véniat Elías líberans eum».
Iesus autem íterum clamans voce magna emísit spíritum.
Et ecce velum templi scissum est a summo usque deórsum in duas partes, et terra mota est, et petrae scissae sunt, et monuménta apérta sunt et multa córpora sanctórum, qui dormíerant, surrexérunt et exeúntes de monuméntis post resurrectiónem eius venérunt in sanctam civitátem et apparuérunt multis.
Centúrio autem et, qui cum eo erant custodiéntes Iesum, viso terrae motu et his, quae fiébant, timuérunt valde dicéntes : «Vere Dei Fílius erat iste !».
Erant autem ibi mulíeres multae a longe aspiciéntes, quae secútae erant Iesum a Galilaéa ministrántes ei ; inter quas erat María Magdaléne et María Iacóbi et Ioseph mater et mater filiórum Zebedaéi.
Cum sero autem factum esset, venit homo dives ab Arimathaéa nómine Ioseph, qui et ipse discípulus erat Iesu. Hic accéssit ad Pilátum et pétiit corpus Iesu. Tunc Pilátus iussit reddi. Et accépto córpore, Ioseph invólvit illud in síndone munda et pósuit illud in monuménto suo novo, quod excíderat in petra, et advólvit saxum magnum ad óstium monuménti et ábiit. Erat autem ibi María Magdaléne et áltera María sedéntes contra sepúlcrum.
Altera autem die, quae est post Parascévem, convenérunt príncipes sacerdótum et pharisaéi ad Pilátum dicéntes : «Dómine, recordáti sumus quia sedúctor ille dixit adhuc vivens : “Post tres dies resúrgam”. Iube ergo custodíri sepúlcrum usque in diem tértium, ne forte véniant discípuli eius et furéntur eum et dicant plebi : “Surréxit a mórtuis”, et erit novíssimus error peior prióre».
Ait illis Pilátus : «Habétis custódiam ; ite, custodíte, sicut scitis». Illi autem abeúntes muniérunt sepúlcrum, signántes lápidem, cum custódia.
Per Unigéniti tui passiónem placátio tua nobis, Dómine, sit propínqua, quam, etsi nostris opéribus non merémur, interveniénte sacrifício singulári, tua percipiámus miseratióne praevénti. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus : per Christum Dóminum nostrum.
Qui pati pro ímpiis dignátus est ínnocens, et pro scelerátis indébite condemnári. Cuius mors delícta nostra detérsit, et iustificatiónem nobis resurréctio comparávit.
Unde et nos cum ómnibus Angelis te laudámus, iucúnda celebratióne clamántes :
Sanctus…
- Pater, si non potest hic calix transíre, nisi bibam illum, fiat volúntas tua.
Sacro múnere satiáti, súpplices te, Dómine deprecámur, ut, qui fecísti nos morte Fílii tui speráre quod crédimus, fácias nos, eódem resurgénte, perveníre quo téndimus. Per Christum Dóminum nostrum.
Feria secunda Hebdomadae Sanctae
Iúdica, Dómine, nocéntes me, expúgna impugnántes me : apprehénde arma et scutum, et exsúrge in adiutórium meum, Dómine, virtus salútis meae.
Da, quaésumus, omnípotens Deus, ut, qui ex nostra infirmitáte defícimus, intercedénte unigéniti Fílii tui passióne, respirémus. Qui tecum vivit.
Léctio libri Isaíae prophétae
Ecce servus meus, suscípiam eum ; eléctus meus, cómplacet sibi in illo ánima mea ; dedi spíritum meum super eum, iudícium géntibus próferet.
Non clamábit neque vociferábitur, nec audiétur vox eius foris. Cálamum quassátum non cónteret et linum fúmigans non exstínguet ; in veritátem próferet iudícium. Non languébit nec frangétur, donec ponat in terra iudícium ; et legem eius ínsulae exspéctant.
Haec dicit Dóminus Deus, creans caelos et exténdens eos, firmans terram et quae gérminant ex ea, dans flatum pópulo, qui est super eam, et spíritum calcántibus eam :
«Ego, Dóminus, vocávi te in iustítia et apprehéndi manum tuam ; et formávi te et dedi te in foedus pópuli, in lucem géntium, ut aperíres óculos caecórum et edúceres de conclusióne vinctum, de domo cárceris sedéntes in ténebris».
Psalmus
Dóminus illuminátio mea et salus mea, quem timébo ?
Dóminus protéctor vitae meae, a quo trepidábo ?
Dum apprópiant super me nocéntes, ut edant carnes meas ;
Qui tríbulant me et inimíci mei, ipsi infirmáti sunt et cecidérunt.
Si consístant advérsum me castra, non timébit cor meum ;
Si exsúrgat advérsum me proélium, in hoc ego sperábo.
Credo vidére bona Dómini in terra vivéntium.
Exspécta Dóminum, viríliter age, et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.
Ave, Rex noster ; tu solus nostros es miserátus erróres.
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Ante sex dies Paschae venit Iesus Bethániam, ubi erat Lázarus, quem suscitávit a mórtuis. Fecérunt ergo ei cenam ibi, et Martha ministrábat, Lázarus vero unus erat ex discumbéntibus cum eo.
María ergo accépit libram unguénti nardi puri, pretiósi et unxit pedes Iesu et extérsit capíllis suis pedes eius ; domus autem impléta est ex odóre unguénti.
Dicit autem Iudas Iscariótes, unus ex discípulis eius, qui erat eum traditúrus : «Quare hoc unguéntum non véniit trecéntis denáriis et datum est egénis ?». Dixit autem hoc, non quia de egénis pertinébat ad eum, sed quia fur erat et, lóculos habens, ea, quae mittebántur, portábat.
Dixit ergo Iesus :
«Sine illam, ut in diem sepultúrae meae servet illud. Páuperes enim semper habétis vobíscum, me autem non semper habétis».
Cognóvit ergo turba multa ex Iudaéis quia illic est, et venérunt non propter Iesum tantum, sed ut et Lázarum vidérent, quem suscitávit a mórtuis. Cogitavérunt autem príncipes sacerdótum, ut et Lázarum interfícerent, quia multi propter illum abíbant ex Iudaéis et credébant in Iesum.
Réspice, Dómine, propítius sacra mystéria quae gérimus, et, quod ad nostra evacuánda praeiudícia miséricors praevidísti, vitam nobis tríbue fructificáre perpétuam. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus : per Christum Dóminum nostrum.
Cuius salutíferae passiónis et gloriósae resurrectiónis dies appropinquáre noscúntur, quibus et de antíqui hostis supérbia triumphátur, et nostrae redemptiónis recólitur sacraméntum.
Per quem maiestátem tuam adórat exércitus Angelórum, ante conspéctum tuum in aeternitáte laetántium. Cum quibus et nostras voces ut admítti iúbeas, deprecámur, sócia exsultatióne dicéntes :
Sanctus…
- Non avértas fáciem tuam a me ; in quacúmque die tríbulor, inclína ad me aurem tuam ; in quacúmque die invocávero te, velóciter exáudi me.
Vísita, quaésumus, Dómine, plebem tuam, et corda sacris dicáta mystériis pietáte tuére pervígili, ut remédia salútis aetérnae, quae te miseránte pércipit, te protegénte custódiat. Per Christum Dóminum nostrum.
Feria tertia Hebdomadae Sanctae
Ne tradíderis me, Dómine, in ánimas persequéntium me : quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
Omnípotens sempitérne Deus, da nobis ita domínicae passiónis sacraménta perágere, ut indulgéntiam percípere mereámur. Per Dóminum.
Léctio libri Isaíae prophétae
Audíte me, ínsulae, et atténdite, pópuli de longe : Dóminus ab útero vocávit me, de ventre matris meae recordátus est nóminis mei ; et pósuit os meum quasi gládium acútum, in umbra manus suae protéxit me et pósuit me sicut sagíttam eléctam, in pháretra sua abscóndit me et dixit mihi : «Servus meus es tu, Israel, in quo gloriábor».
Et ego dixi : «In vácuum laborávi, sine causa et vane fortitúdinem meam consúmpsi ; verúmtamen iudícium meum cum Dómino, et merces mea cum Deo meo».
Et nunc dicit Dóminus, qui formávit me ex útero servum sibi, ut redúcerem Iacob ad eum, et Israel ei congregarétur ; et glorificátus sum in óculis Dómini, et Deus meus factus est fortitúdo mea. Et dixit : «Parum est ut sis mihi servus ad suscitándas tribus Iacob et relíquias Israel reducéndas : dabo te in lucem géntium, ut sis salus mea usque ad extrémum terrae».
Psalmus
In te, Dómine, sperávi, non confúndar in aetérnum.
In iustítia tua líbera me et éripe me ; inclína ad me aurem tuam et salva me.
Esto mihi in rupem praesídii et in domum munítam, ut salvum me fácias,
Quóniam fortitúdo mea et refúgium meum es tu.
Deus meus, éripe me de manu peccatóris.
Quóniam tu es exspectátio mea, Dómine ; Dómine, spes mea a iuventúte mea.
Super te inníxus sum ex útero, de ventre matris meae tu es suscéptor meus.
Os meum annuntiábit iustítiam tuam, tota die salutáre tuum : quae dinumeráre nescívi.
Deus, docuísti me a iuventúte mea ; et usque nunc annuntiábo mirabília tua.
Ave, Rex noster, Patri oboédiens : ductus es ad crucifigéndum, ut agnus mansuétus ad occisiónem.
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Postquam lavit Iesus pedes discípulórum suórum, turbátus est spíritu et protestátus est et dixit :
«Amen, amen dico vobis : Unus ex vobis tradet me».
Aspiciébant ad ínvicem discípuli, haesitántes de quo díceret. Erat recúmbens unus ex discípulis eius in sinu Iesu, quem diligébat Iesus. Innuit ergo huic Simon Petrus, ut interrogáret : «Quis est, de quo dicit ?». Cum ergo recúmberet ille ita supra pectus Iesu, dicit ei : «Dómine, quis est ?».
Respóndet Iesus :
«Ille est, cui ego intínctam buccéllam porréxero».
Cum ergo intinxísset buccéllam, dat Iudae Simónis Iscariótis. Et post buccéllam tunc introívit in illum Sátanas.
Dicit ergo ei Iesus :
«Quod facis, fac cítius».
Hoc autem nemo scivit discumbéntium ad quid díxerit ei ; quidam enim putábant quia lóculos habébat Iudas, quia dicit ei Iesus : «Eme ea, quae opus sunt nobis ad diem festum», aut egénis ut áliquid daret. Cum ergo accepísset ille buccéllam, exívit contínuo ; erat autem nox.
Cum ergo exísset, dicit Iesus :
«Nunc clarificátus est Fílius hóminis, et Deus clarificátus est in eo ; si Deus clarificátus est in eo, et Deus clarificábit eum in semetípso, et contínuo clarificábit eum. Filíoli, adhuc módicum vobíscum sum ; quaerétis me, et sicut dixi Iudaéis : Quo ego vado, vos non potéstis veníre, et vobis dico modo.
Dicit ei Simon Petrus : «Dómine, quo vadis ?».
Respóndit Iesus :
«Quo vado, non potes me modo sequi, sequéris autem póstea».
Dicit ei Petrus : «Dómine, quare non possum te sequi modo ? Animam meam pro te ponam».
Respóndet Iesus :
«Animam tuam pro me pones ?
Amen, amen dico tibi :
Non cantábit gallus, donec me ter neges».
Hóstias famíliae tuae, quaésumus, Dómine, placátus inténde, et, quam sacris munéribus facis esse partícipem, tríbuas ad eórum plenitúdinem perveníre. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus : per Christum Dóminum nostrum.
Cuius salutíferae passiónis et gloriósae resurrectiónis dies appropinquáre noscúntur, quibus et de antíqui hostis supérbia triumphátur, et nostrae redemptiónis recólitur sacraméntum.
Per quem maiestátem tuam adórat exércitus Angelórum, ante conspéctum tuum in aeternitáte laetántium. Cum quibus et nostras voces ut admítti iúbeas, deprecámur, sócia exsultatióne dicéntes :
Sanctus…
- Próprio Fílio suo non pepércit Deus, sed pro nobis ómnibus trádidit illum.
Satiáti múnere salutári, tuam, Dómine, misericórdiam deprecámur, ut hoc eódem sacraménto, quo nos voluísti temporáliter vegetári, perpétuae vitae fácias esse partícipes. Per Christum Dóminum nostrum.
Feria quarta Hebdomadae Sanctae
In nómine Iesu omne genu flectátur, caeléstium, terréstrium et infernórum : quia Dóminus factus est oboédiens usque ad mortem, mortem autem crucis : ídeo Dóminus Iesus Christus in glória est Dei Patris.
Deus, qui pro nobis Fílium tuum crucis patíbulum subíre voluísti, ut inimíci a nobis expélleres potestátem, concéde nobis fámulis tuis, ut resurrectiónis grátiam consequámur. Per Dóminum.
Léctio libri Isaíae prophétae
Dóminus Deus dedit mihi linguam erudítam, ut sciam sustentáre eum, qui lassus est, verbo ; éxcitat mane, mane éxcitat mihi aurem, ut áudiam quasi discípulus.
Dóminus Deus apéruit mihi aurem ; ego autem non rebellávi, retrórsum non ábii.
Dorsum meum dedi percutiéntibus et genas meas velléntibus : fáciem meam non avérti ab increpatiónibus et sputis.
Dóminus Deus auxiliátor meus ; ídeo non sum confúsus, ídeo pósui fáciem meam ut petram duríssimam, et scio quóniam non confúndar.
Iuxta est qui iustíficat me ; quis contradícet mihi ? Stemus simul. Quis est adversárius meus ? Accédat ad me.
Ecce Dóminus Deus auxiliátor meus ; quis est qui condémnet me ?
Psalmus
Quóniam propter te sustínui oppróbrium, opéruit confúsio fáciem meam ;
Extráneus factus sum frátribus meis et peregrínus fíliis matris meae.
Quóniam zelus domus tuae comédit me, et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
Oppróbrium contrívit cor meum, et elángui.
Et sustínui, qui simul contristarétur, et non fuit, et qui consolarétur, et non invéni.
Et dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto.
Laudábo nomen Dei cum cántico et magnificábo eum in laude.
Vídeant húmiles et laeténtur ; quaérite Deum, et vivet cor vestrum,
Quóniam exaudívit páuperes Dóminus et vinctos suos non despéxit.
Ave, Rex noster, Patri oboédiens : ductus es ad crucifigéndum, ut agnus mansuétus ad occisiónem.
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaéum
Abiit unus de Duódecim, qui dicebátur Iudas Iscariótes, ad príncipes sacerdótum et ait : «Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam ?». At illi constituérunt ei trigínta argénteos. Et exínde quaerébat opportunitátem, ut eum tráderet.
Prima autem Azymórum accessérunt discípuli ad Iesum dicéntes : «Ubi vis parémus tibi comédere Pascha ?».
Ille autem dixit :
«Ite in civitátem ad quendam et dícite ei : “Magíster dicit : Tempus meum propre est ; apud te fácio Pascha cum discípulis meis”».
Et fecérunt discípuli, sicut constítuit illis Iesus, et paravérunt Pascha.
Véspere autem facto, discumbébat cum Duódecim. Et edéntibus illis, dixit :
«Amen dico vobis : Unus vestrum me traditúrus est».
Et contristáti valde, coepérunt sínguli dícere ei : «Numquid ego sum, Dómine ?». At ipse respóndens ait :
«Qui intíngit mecum manum in parópside, hic me tradet. Fílius quidem hóminis vadit, sicut scriptum est de illo ; vae autem hómini illi, per quem Fílius hóminis tráditur ! Bonum erat ei, si natus non fuísset homo ille».
Respóndens autem Iudas, qui trádidit eum, dixit : «Numquid ego sum, Rabbi ?».
Ait illi :
«Tu dixísti».
Súscipe, quaésumus, Dómine, munus oblátum, et dignánter operáre, ut, quod gérimus Fílii tui mystério passiónis, piis efféctibus consequámur. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus : per Christum Dóminum nostrum.
Cuius salutíferae passiónis et gloriósae resurrectiónis dies appropinquáre noscúntur, quibus et de antíqui hostis supérbia triumphátur, et nostrae redemptiónis recólitur sacraméntum.
Per quem maiestátem tuam adórat exércitus Angelórum, ante conspéctum tuum in aeternitáte laetántium. Cum quibus et nostras voces ut admítti iúbeas, deprecámur, sócia exsultatióne dicéntes :
Sanctus…
- Fílius hóminis non venit ministrári sed ministráre, et dare ánimam suam redemptiónem pro multis.
Largíre sénsibus nostris, omnípotens Deus, ut per temporálem Fílii tui mortem, quam mystéria veneránda testántur, vitam te nobis dedísse perpétuam confidámus. Per Christum Dóminum nostrum.
In Cena Domini
Nos autem gloriári opórtet in cruce Dómini nostri Iesu Christi, in quo est salus, vita et resurréctio nostra, per quem salváti et liberáti sumus.
Sacratíssimam, Deus, frequentántibus Cenam, in qua Unigénitus tuus, morti se traditúrus, novum in saécula sacrifícium dilectionísque suae convívium Ecclésiae commendávit, da nobis, quaésumus, ut ex tanto mystério plenitúdinem caritátis hauriámus et vitae. Per Dóminum.
Léctio libri Exodi
Dixit Dóminus ad Móysen et Aaron in terra Aegýpti :
«Mensis iste vobis princípium ménsium, primus erit in ménsibus anni. Loquímini ad univérsum coetum filiórum Israel et dícite eis :
Décima die mensis huius tollat unusquísque agnum per famílias et domos suas. Sin autem minor est númerus, ut suffícere possit ad vescéndum agnum, assúmet vicínum suum, qui iunctus est dómui suae, iuxta númerum animárum, quae suffícere possunt ad esum agni.
Erit autem vobis agnus absque mácula, másculus, annículus ; quem de agnis vel haedis tollétis et servábitis eum usque ad quartam décimam diem mensis huius ; immolabítque eum univérsa congregátio filiórum Israel ad vésperam.
Et sument de sánguine eius ac ponent super utrúmque postem et in superlimináribus domórum, in quibus cómedent illum ; et edent carnes nocte illa assas igni et ázymos panes cum lactúcis amáris.
Sic autem comedétis illum : renes vestros accingétis, calceaménta habébitis in pédibus, tenéntes báculos in mánibus, et comedétis festinánter ; est enim Pascha (id est Tránsitus) Dómini !
Et transíbo per terram Aegýpti nocte illa percutiámque omne primogénitum in terra Aegýpti ab hómine usque ad pecus ; et in cunctis diis Aegýpti fáciam iudícia, ego Dóminus. Erit autem sanguis vobis in signum in aédibus, in quibus éritis ; et vidébo sánguinem et transíbo vos, nec erit in vobis plaga dispérdens, quando percússero terram Aegýpti.
Habébitis autem hanc diem in monuméntum et celebrábitis eam sollémnem Dómino in generatiónibus vestris cultu sempitérno.
Psalmus
Quid retríbuam Dómino pro ómnibus quae retríbuit mihi ?
Cálicem salutáris accípiam, et nomen Dómini invocábo.
Pretiósa in conspéctu Dómini mors sanctórum eius.
O Dómine, ego servus tuus, ego servus tuus et fílius ancíllae tuae.
Dirupísti víncula mea : tibi sacrificábo hóstiam laudis, et nomen Dómini invocábo.
Vota mea Dómino reddam coram omni pópulo eius.
Léctio Epístulae prióris beáti Pauli apóstoli ad Corínthios
Ego accépi a Dómino, quod et trádidi vobis, quóniam Dóminus Iesus, in qua nocte tradebátur, accépit panem et grátias agens fregit et dixit :
«Hoc est corpus meum, quod pro vobis est ; hoc fácite in meam commemoratiónem» ;
simíliter et cálicem, postquam cenátum est, dicens :
«Hic calix novum testaméntum est in meo sánguine ; hoc fácite, quotiescúmque bibétis, in meam commemoratiónem».
Quotiescúmque enim manducábitis panem hunc et cálicem bibétis, mortem Dómini annuntiátis, donec véniat.
Mandátum novum do vobis, ut diligátis ínvicem ; sicut diléxi vos, ut et vos diligátis ínvicem, dicit Dóminus.
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Ante diem festum Paschae, sciens Iesus quia venit eius hora, ut tránseat ex hoc mundo ad Patrem, cum dilexísset suos, qui erant in mundo, in finem diléxit eos.
Et in cena, cum Diábolus iam misísset in corde, ut tráderet eum Iudas Simónis Iscariótis, sciens quia ómnia dedit ei Pater in manus et quia a Deo exívit et ad Deum vadit, surgit a cena et ponit vestiménta sua et, cum accepísset línteum, praecínxit se. Deínde mittit aquam in pelvem et coepit laváre pedes discipulórum et extérgere línteo, quo erat praecínctus.
Venit ergo ad Simónem Petrum. Dicit ei : «Dómine, tu mihi lavas pedes ?». Respóndit Iesus et dixit ei :
«Quod ego fácio, tu nescis modo, scies autem póstea».
Dicit ei Petrus : «Non lavábis mihi pedes in aetérnum !». Respóndit Iesus ei :
«Si non lávero te, non habes partem mecum».
Dicit ei Simon Petrus : «Dómine, non tantum pedes meos, sed et manus et caput !». Dicit ei Iesus :
«Qui lotus est, non índiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus ; et vos mundi estis, sed non omnes».
Sciébat enim quisnam esset, qui tráderet eum ; proptérea dixit : «Non estis mundi omnes».
Postquam ergo lavit pedes eórum et accépit vestiménta sua, cum recubuísset íterum, dixit eis :
«Scitis quid fécerim vobis ? Vos vocátis me : “Magíster” et : “Dómine”, et bene dícitis ; sum étenim. Si ergo ego lavi vestros pedes, Dóminus et Magíster, et vos debétis alter alteríus laváre pedes. Exémplum enim dedi vobis, ut, quemádmodum ego feci vobis, et vos faciátis».
Concéde nobis, quaésumus, Dómine, haec digne frequentáre mystéria, quia, quóties huius hóstiae commemorátio celebrátur, opus nostrae redemptiónis exercétur. Per Christum Dóminum nostrum.
Dóminus vobíscum. Et cum spíritu tuo.
Sursum corda. Habémus ad Dóminum.
Grátias agámus Dómino, Deo nostro. Dignum et iustum est.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérnae Deus : per Christum Dóminum nostrum.
Qui, verus aeternúsque Sacérdos, formam sacrifícii perénnis instítuens, hóstiam tibi se primus óbtulit salutárem, et nos, in sui memóriam, praecépit offérre.
Cuius carnem pro nobis immolátam dum súmimus, roborámur, et fusum pro nobis sánguinem dum potámus, ablúimur.
Et ídeo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus, cumque omni milítia caeléstis exércitus, hymnum glóriae tuae cánimus, sine fine dicéntes :
Sanctus…
Te ígitur, …
Communicántes et diem sacratíssimum celebrántes, quo Dóminus noster Iesus Christus pro nobis est tráditus, sed et memóriam venerántes, in primis gloriósae semper Vírginis Maríae, Genetrícis eiúsdem Dei et Dómini nostri Iesu Christi : sed et beáti Ioseph, eiúsdem Vírginis Sponsi, et beatórum Apostolórum ac Mártyrum tuórum, Petri et Pauli, Andréae, Iacóbi, Ioánnis, Thomae, Iacóbi, Philíppi, Bartholomaéi, Matthaéi, Simónis et Thaddaéi ; Lini, Cleti, Cleméntis, Xysti, Cornélii, Cypriáni, Lauréntii, Chrysógoni, Ioánnis et Pauli, Cosmae et Damiáni et ómnium Sanctórum tuórum : quorum méritis precibúsque concédas, ut in ómnibus protectiónis tuae muniámur auxílio.
Hanc ígitur oblatiónem servitútis nostrae, sed et cunctae famíliae tuae, quam tibi offérimus ob diem, in qua Dóminus noster Iesus Christus trádidit discípulis suis Córporis et Sánguinis sui mystéria celebránda, quaésumus, Dómine, ut placátus accípias ; diésque nostros in tua pace dispónas, atque ab aetérna damnatióne nos éripi et in electórum tuórum iúbeas grege numerári.
Quam oblatiónem tu, Deus, in ómnibus, quaésumus, benedíctam, adscríptam, ratam, rationábilem, acceptabilémque fácere dignéris : ut nobis Corpus et Sanguis fiat dilectíssimi Fílii tui, Dómini nostri Iesu Christi.
Qui, prídie quam pro nostra omniúmque salúte paterétur, hoc est hódie, accépit panem in sanctas ac venerábiles manus suas, et elevátis óculis in caelum ad te Deum Patrem suum omnipoténtem, tibi grátias agens benedíxit, fregit, dedítque discípulis suis, dicens :
Accípite et manducáte ex hoc omnes : hoc est enim Corpus meum, quod pro vobis tradétur.
Símili modo…
- Hoc Corpus, quod pro vobis tradétur : hic calix novi testaménti est in meo Sánguine, dicit Dóminus : hoc fácite, quotiescúmque súmitis in meam commemoratiónem.
Concéde nobis, omnípotens Deus, ut sicut Cena Fílii tui refícimur temporáli, ita satiári mereámur aetérna. Per Christum Dóminum nostrum.
Feria sexta In Passione Domini
Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, et fámulos tuos aetérna protectióne sanctífica, pro quibus Christus, Fílius tuus, per suum cruórem instítuit paschále mystérium. Qui vivit et regnat in saécula saeculórum.
Amen.
Léctio libri Isaiae prophétae
Ecce próspere aget servus meus, exaltábitur et elevábitur et sublímis erit valde. Sicut obstupuérunt super eum multi, sic defórmis erat, quasi non esset hóminis spécies eius, filiórum hóminis aspéctus eius, sic dispérget gentes multas. Super ipsum continébunt reges os suum, quia, quae non sunt narráta eis, vidérunt et, quae non audiérunt, contempláti sunt.
«Quis crédidit audítui nostro, et bráchium Dómini cui revelátum est ? Et ascéndit sicut virgúltum coram eo et sicut radix de terra sitiénti. Non erat spécies ei neque decor, ut aspicerémus eum, et non erat aspéctus, ut desiderarémus eum. Despéctus erat et novíssimus virórum, vir dolórum et sciens infirmitátem, et quasi abscondebámus vultum coram eo ; despéctus, unde nec reputabámus eum.
Vere languóres nostros ipse tulit et dolóres nostros ipse portávit ; et nos putávimus eum quasi plagátum, percússum a Deo et humiliátum. Ipse autem vulnerátus est propter iniquitátes nostras, attrítus est propter scélera nostra ; disciplína pacis nostrae super eum, et livóre eius sanáti sumus.
Omnes nos quasi oves errávimus, unusquísque in viam suam declinávit ; et pósuit Dóminus in eo iniquitátem ómnium nostrum».
Afflíctus est et ipse subiécit se et non apéruit os suum ; sicut agnus, qui ad occisiónem dúcitur, et quasi ovis, quae coram tondéntibus se obmútuit et non apéruit os suum.
Angústia et iudício sublátus est. De generatióne eius quis curábit ? Quia abscíssus est de terra vivéntium ; propter scelus pópuli mei percússus est ad mortem.
Et posuérunt sepúlcrum eius cum ímpiis, cum divítibus túmulum eius, eo quod iniquitátem non fécerit, neque dolus fúerit in ore eius.
Et Dóminus vóluit contérere eum infirmitáte. Si posúerit in piáculum ánimam suam, vidébit semen longaévum, et volúntas Dómini in manu eius prosperábitur. Propter labórem ánimae eius vidébit lucem, saturábitur in sciéntia sua. Iustificábit iustus servus meus multos et iniquitátes eórum ipse portábit. Ideo dispértiam ei multos, et cum fórtibus dívidet spólia, pro eo quod trádidit in mortem ánimam suam et cum scelerátis reputátus est ; et ipse peccátum multórum tulit et pro transgressóribus rogat.
Psalmus
In te, Dómine, sperávi, non confúndar in aetérnum ; in iustítia tua líbera me.
In manus tuas comméndo spíritum meum ; redemísti me, Dómine, Deus veritátis.
Apud omnes inimícos meos factus sum oppróbrium et vicínis meis valde et timor notis meis : qui vidébant me foras, fugiébant a me.
Oblivióni a corde datus sum tamquam mórtuus ; factus sum tamquam vas pérditum.
Ego autem in te sperávi, Dómine ; dixi : «Deus meus es tu, in mánibus tuis sortes meae».
Eripe me de manu inimicórum meórum et a persequéntibus me ;
Illústra fáciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericórdia tua.
Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, omnes, qui sperátis in Dómino.
Léctio Epístulae ad Hebraéos
Habéntes pontíficem magnm, qui penetrávit caelos, Iesum Fílium Dei, teneámus confessiónem. Non enim habémus pontíficem, qui non possit cómpati infirmitátibus nostris, tentátum autem per ómnia secúndum similitúdinem absque peccáto ; adeámus ergo cum fidúcia ad thronum grátiae, ut misericórdiam consequámur et grátiam inveniámus in auxílium opportúnum.
Christus enim in diébus carnis suae, preces supplicationésque ad eum, qui possit salvum illum a morte fácere, cum clamóre válido et lácrimis ófferens et exaudítus pro sua reveréntia, et quidem cum esset Fílius, dídicit ex his, quae passus est, oboediéntiam ; et, consummátus, factus est ómnibus oboediéntibus sibi auctor salútis aetérnae, appellátus a Deo póntifex iuxta órdinem Melchísedech.
Christus factus est pro nobis oboédiens usque ad mortem, mortem autem crucis. Propter quod et Deus illum exaltávit et donávit illi nomen, quod est super omne nomen.
Pássio Dómini nostri Iesu Christi secúndum Ioánnem
Egréssus est Iesus cum discípulis suis trans torréntem Cedron, ubi erat hortus, in quem introívit ipse et discípuli eius. Sciébat autem et Iudas, qui tradébat eum, locum, quia frequénter Iesus convénerat illuc cum discípulis suis.
Iudas ergo, cum accepísset cohórtem et a pontifícibus et pharisaéis minístros, venit illuc cum lantérnis et fácibus et armis. Iesus ítaque sciens ómnia, quae ventúra erant super eum, procéssit et dicit eis :
«Quem quaéritis ?».
Respondérunt ei : «Iesum Nazarénum». Dicit eis :
«Ego sum !».
Stabat autem et Iudas, qui tradébat eum, cum ipsis. Ut ergo dixit eis : «Ego sum !», abiérunt retrórsum et cecidérunt in terram. Iterum ergo eos interrogávit :
«Quem quaéritis ?».
Illi autem dixérunt : «Iesum Nazarénum». Respóndit Iesus :
«Dixi vobis : Ego sum ! Si ergo me quaéritis, sínite hos abíre»,
ut implerétur sermo, quem dixit : «Quos dedísti mihi, non pérdidi ex ipsis quemquam». Simon ergo Petrus, habens gládium, edúxit eum et percússit pontíficis servum et abscídit eius aurículam dextram. Erat autem nomen servo Malchus. Dixit ergo Iesus Petro :
«Mitte gládium in vagínam ; cálicem, quem dedit mihi Pater, non bibam illum ?».
Cohors ergo et tribúnus et minístri Iudaeórum comprehendérunt Iesum et ligavérunt eum et adduxérunt ad Annam primum ; erat enim socer Cáiphae, qui erat póntifex anni illíus. Erat autem Cáiphas, qui consílium déderat Iudaéis : «Expedit unum hóminem mori pro pópulo».
Sequebátur autem Iesum Simon Petrus et álius discípulus. Discípulus autem ille erat notus pontífici et introívit cum Iesu in átrium pontíficis ; Petrus autem stabat ad óstium foris. Exívit ergo discípulus álius, qui erat notus pontífici, et dixit ostiáriae et introdúxit Petrum. Dicit ergo Petro ancílla ostiária : «Numquid et tu ex discípulis es hóminis istíus ?». Dicit ille : «Non sum !». Stabant autem servi et minístri, qui prunas fécerant, quia frigus erat, et calefaciébant se ; erat autem cum eis et Petrus stans et calefáciens se.
Póntifex ergo interrogávit Iesum de discípulis suis et de doctrína eius. Respóndit ei Iesus :
«Ego palam locútus sum mundo ; ego semper dócui in synagóga et in templo, quo omnes Iudaéi convéniunt, et in occúlto locútus sum nihil. Quid me intérrogas ? Intérroga eos, qui audiérunt quid locútus sum ipsis ; ecce hi sciunt, quae díxerim ego».
Haec autem cum dixísset, unus assístens ministrórum dedit álapam Iesu dicens : «Sic respóndes pontífici ?». Respóndit ei Iesus :
«Si male locútus sum, testimónium pérhibe de malo ; si autem bene, quid me caedis ?».
Misit ergo eum Annas ligátum ad Cáipham pontíficem.
Erat autem Simon Petrus stans et calefáciens se. Dixérunt ergo ei : «Numquid et tu ex discípulis eius es ?». Negávit ille et dixit : «Non sum !». Dicit unus ex servis pontíficis, cognátus eius, cuius abscídit Petrus aurículam : «Nonne ego te vidi in horto cum illo ?». Iterum ergo negávit Petrus ; et statim gallus cantávit.
Addúcunt ergo Iesum a Cáipha in praetórium. Erat autem mane. Et ipsi non introiérunt in praetórium, ut non contaminaréntur, sed manducárent Pascha. Exívit ergo Pilátus ad eos foras et dicit : «Quam accusatiónem affértis advérsus hóminem hunc ?». Respondérunt et dixérunt ei : «Si non esset hic malefáctor, non tibi tradidissémus eum». Dixit ergo eis Pilátus : «Accípite eum vos et secúndum legem vestram iudicáte eum !». Dixérunt ei Iudaéi : «Nobis non licet interfícere quemquam», ut sermo Iesu implerétur, quem dixit, signíficans qua esset morte moritúrus.
Introívit ergo íterum in praetórium Pilátus et vocávit Iesum et dixit ei : «Tu es rex Iudaeórum ?». Respóndit Iesus :
«A temetípso tu hoc dicis, an álii tibi dixérunt de me ?».
Respóndit Pilátus : «Numquid ego Iudaéus sum ? Gens tua et pontífices tradidérunt te mihi ; quid fecísti ?». Respóndit Iesus :
«Regnum meum non est de mundo hoc ; si ex hoc mundo esset regnum meum, minístri mei decertárent, ut non tráderer Iudaéis ; nunc autem meum regnum non est hinc».
Dixit ítaque ei Pilátus : «Ergo rex es tu ?». Respóndit Iesus :
«Tu dicis quia rex sum. Ego in hoc natus sum et ad hoc veni in mundum, ut testimónium perhíbeam veritáti ; omnis, qui est ex veritáte, audit meam vocem».
Dicit ei Pilátus : «Quid est véritas ?». Et cum hoc dixísset, íterum exívit ad Iudaéos et dicit eis : «Ego nullam invénio in eo causam. Est autem consuetúdo vobis, ut unum dimíttam vobis in Pascha ; vultis ergo dimíttam vobis regem Iudaeórum ?». Clamavérunt ergo rursum dicéntes : «Non hunc, sed Barábbam !». Erat autem Barábbas latro.
Tunc ergo apprehéndit Pilátus Iesum et flagellávit. Et mílites, plecténtes corónam de spinis, imposuérunt cápiti eius et veste purpúrea circumdedérunt eum ; et veniébant ad eum et dicébant : «Ave, rex Iudaeórum !», et dabant ei álapas.
Et éxiit íterum Pilátus foras et dicit eis : «Ecce addúco vobis eum foras, ut cognoscátis quia in eo invénio causam nullam». Exiit ergo Iesus foras, portans spíneam corónam et purpúreum vestiméntum. Et dicit eis : «Ecce homo !». Cum ergo vidíssent eum pontífices et minístri, clamavérunt dicéntes : «Crucifíge, crucifíge !». Dicit eis Pilátus : «Accípite eum vos et crucifígite ; ego enim non invénio in eo causam». Respondérunt ei Iudaéi : «Nos legem habémus, et secundum legem debet mori, quia Fílium Dei se fecit».
Cum ergo audísset Pilátus hunc sermónem, magis tímuit et ingréssus est praetórium íterum et dicit ad Iesum : «Unde es tu ?». Iesus autem respónsum non dedit ei. Dicit ergo ei Pilátus «Mihi non lóqueris ? Nescis quia potestátem hábeo dimíttere te et potestátem hábeo crucifígere te ?». Respóndit Iesus :
«Non habéres potestátem advérsum me ullam, nisi tibi esset datum désuper ; proptérea, qui trádidit me tibi, maius peccátum habet».
Exínde quaerébat Pilátus dimíttere eum ; Iudaéi autem clamábant dicéntes : «Si hunc dimíttis, non es amícus Caésaris ! Omnis, qui se regem facit, contradícit Caésari». Pílatus ergo, cum audísset hos sermónes, addúxit foras Iesum et sedit pro tribunáli in locum, qui dícitur Lithóstrotos, Hebráice autem Gábbatha.
Erat autem Parascéve Paschae, hora erat quasi sexta. Et dicit Iudaéis : «Ecce rex vester !». Clamavérunt ergo illi : «Tolle, tolle, crucifíge eum !». Dicit eis Pilátus : «Regem vestrum crucifígam ?». Respondérunt pontífices : «Non habémus regem nisi Caésarem». Tunc ergo trádidit eis illum, ut crucifigerétur. Suscepérunt ergo Iesum.
Et báiulans sibi crucem exívit in eum, qui dícitur Calváriae locum, quod Hebráice dícitur Gólgotha, ubi eum crucifixérunt et cum eo álios duos hinc et hinc, médium autem Iesum.
Scripsit autem et títulum Pilátus et pósuit super crucem ; erat autem scriptum : «Iesus Nazarénus Rex Iudaeórum». Hunc ergo títulum multi legérunt Iudaeórum, quia prope civitátem erat locus, ubi crucifíxus est Iesus ; et erat scriptum Hebráice, Latíne, Graece. Dicébant ergo Piláto pontífices Iudaeórum : «Noli scríbere : Rex Iudaeórum, sed : Ipse dixit : “Rex sum Iudaeórum”». Respóndit Pilátus : «Quod scripsi, scripsi !».
Mílites ergo cum crucifixíssent Iesum, accepérunt vestiménta eius et fecérunt quáttuor partes, unicuíque míliti partem, et túnicam. Erat autem túnica inconsútilis, désuper contéxta per totum. Dixérunt ergo ad ínvicem : «Non scindámus eam, sed sortiámur de illa, cuius sit», ut Scriptúra impleátur dicens : «Partíti sunt vestiménta mea sibi et in vestem meam misérunt sortem». Et mílites quidem haec fecérunt.
Stabant autem iuxta crucem Iesu mater eius et soror matris eius, María Cléopae, et María Magdaléne. Cum vidísset ergo Iesus matrem et discípulum stantem, quem diligébat, dicit matri :
«Múlier, ecce fílius tuus».
Deínde dicit discípulo :
«Ecce mater tua».
Et ex illa hora accépit eam discípulus in sua.
Post hoc sciens Iesus quia iam ómnia consummáta sunt, ut consummarétur Scriptúra, dicit :
«Sítio».
Vas pósitum erat acéto plenum ; spóngiam ergo plenam acéto hyssópo circumponéntes, obtulérunt ori eius. Cum ergo accepísset acétum, Iesus dixit :
«Consummátum est !».
Et inclináto cápite trádidit spíritum.
Iudaéi ergo, quóniam Parascéve erat, ut non remanérent in cruce córpora sábbato, erat enim magnus dies illíus sábbati, rogavérunt Pilátum, ut frangeréntur eórum crura, et tolleréntur. Venérunt ergo mílites et primi quidem fregérunt crura et altérius, qui crucifíxus est cum eo ; ad Iesum autem cum veníssent, ut vidérunt eum iam mórtuum, non fregérunt eius crura, sed unus mílitum láncea latus eius apéruit, et contínuo exívit sanguis et aqua.
Et qui vidit, testimónium perhíbuit, et verum est eius testimónium, et ille scit quia vera dicit, ut et vos credátis. Facta sunt enim haec, ut Scriptúra impleátur : «Os non comminuétur eius», et íterum ália Scriptúra dicit : «Vidébunt in quem transfixérunt».
Post haec autem rogávit Pilátum Ioseph ab Arimathéa, qui erat discípulus Iesu, occúltus autem propter metum Iudaeórum, ut tólleret corpus Iesu ; et permísit Pilátus. Venit ergo et tulit corpus eius. Venit autem et Nicodémus, qui vénerat ad eum nocte primum, ferens mixtúram myrrhae et áloes quasi libras centum. Accepérunt ergo corpus Iesu et ligavérunt illud línteis cum aromátibus, sicut mos Iudaéis est sepelíre. Erat autem in loco, ubi crucifíxus est, hortus, et in horto monuméntum novum, in quo nondum quisquam pósitus erat. Ibi ergo propter Parascévem Iudaeórum, quia iuxta erat monuméntum, posuérunt Iesum.
- Orémus, dilectíssimi nobis, pro Ecclésia sancta Dei, ut eam Deus et Dóminus noster pacificáre, adunáre et custodíre dignétur toto orbe terrárum, detque nobis, quiétam et tranquíllam vitam degéntibus, glorificáre Deum Patrem omnipoténtem.
Flectámus génua. Leváte.
Omnípotens sempitérne Deus, qui glóriam tuam ómnibus in Christo géntibus revelásti : custódi ópera misericórdiae tuae, ut Ecclésia tua, toto orbe diffúsa, stábili fide in confessióne tui nóminis persevéret.
Per Christum Dóminum nostrum.
II. Orémus et pro beatíssimo Papa nostro Francísco, ut Deus et Dóminus noster, qui elégit eum in órdine episcopátus, salvum atque incólumem custódiat Ecclésiae suae sanctae, ad regéndum pópulum sanctum Dei.
Flectámus génua. Leváte.
Omnípotens sempitérne Deus, cuius iudício univérsa fundántur, réspice propítius ad preces nostras, et eléctum nobis Antístitem tua pietáte consérva, ut christiána plebs, quae te gubernátur auctóre, sub ipso Pontífice, fídei suae méritis augeátur.
Per Christum Dóminum nostrum.
III. Orémus et pro Epíscopo nostro Marco, pro ómnibus Epíscopis, presbýteris, diáconis Ecclésiae et univérsa plebe fidélium.
Flectámus génua. Leváte.
Omnípotens sempitérne Deus, cuius Spíritu totum corpus Ecclésiae sanctificátur et régitur, exáudi nos pro minístris tuis supplicántes, et, grátiae tuae múnere, ab ómnibus tibi fidéliter serviátur.
Per Christum Dóminum nostrum.
IV. Orémus et pro catechúmenis, ut Deus et Dóminus noster adapériat aures praecordiórum ipsórum ianuámque misericórdiae, ut, per lavácrum regeneratiónis accépta remissióne ómnium peccatórum, et ipsi inveniántur in Christo Iesu Dómino nostro.
Flectámus génua. Leváte.
Omnípotens sempitérne Deus, qui Ecclésiam tuam nova semper prole fecúndas, auge fidem et intelléctum catechúmenis, ut, renáti fonte baptísmatis, adoptiónis tuae fíliis aggregéntur.
Per Christum Dóminum nostrum.
V. Orémus et pro univérsis frátribus in Christum credéntibus, ut Deus et Dóminus noster eos, veritátem faciéntes, in una Ecclésia sua congregáre et custodíre dignétur.
Flectámus génua. Leváte.
Omnípotens sempitérne Deus, qui dispérsa cóngregas et congregáta consérvas, ad gregem Fílii tui placátus inténde, ut, quos unum baptísma sacrávit, eos et fídei iungat intégritas et vínculum sóciet caritátis.
Per Christum Dóminum nostrum.
VI. Orémus et pro Iudaéis, ut, ad quos prius locútus est Dóminus Deus noster, eis tríbuat in sui nóminis amóre et in sui foéderis fidelitáte profícere.
Flectámus génua. Leváte.
Omnípotens sempitérne Deus, qui promissiones tuas Abrahae eiúsque sémini contulísti, Ecclésiae tuae preces cleménter exáudi, ut pópulus acquisitiónis prióris ad redemptiónis mereátur plenitúdinem perveníre.
Per Christum Dóminum nostrum.
VII. Orémus et pro iis qui in Christum non credunt, ut, luce Sancti Spíritus illustráti, viam salútis et ipsi váleant introíre.
Flectámus génua. Leváte.
Omnípotens sempitérne Deus, fac ut qui Christum non confiténtur, coram te sincéro corde ambulántes, invéniant veritátem, nosque, mútuo proficiéntes semper amóre et ad tuae vitae mystérium plénius percipiéndum sollícitos, perfectióres éffice tuae testes caritátis in mundo.
Per Christum Dóminum nostrum.
VIII. Orémus et pro iis qui Deum non agnóscunt, ut, quae recta sunt sincéro corde sectántes, ad ipsum Deum perveníre mereántur.
Flectámus génua. Leváte.
Omnípotens sempitérne Deus, qui cunctos hómines condidísti, ut te semper desiderándo quaérerent et inveniéndo quiéscerent, praesta, quaésumus, ut inter nóxia quaeque obstácula omnes, tuae signa pietátis et in te credéntium testimónium bonórum óperum percipiéntes, te solum verum Deum nostríque géneris Patrem gáudeant confitéri.
Per Christum Dóminum nostrum.
IX. Orémus et pro ómnibus rempúblicam moderántibus, ut Deus et Dóminus noster mentes et corda eórum secúndum voluntátem suam dírigat ad veram ómnium pacem et libertátem.
Flectámus génua. Leváte.
Omnípotens sempitérne Deus, in cuius manu sunt hóminum corda et iura populórum, réspice benígnus ad eos, qui nos in potestáte moderántur, ut ubíque terrárum populórum prospéritas, pacis secúritas et religiónis libértas, te largiénte, consístant.
Per Christum Dóminum nostrum.
X. Orémus, dilectíssimi nobis, Deum Patrem omnipoténtem, ut cunctis mundum purget erróribus, morbos áuferat, famem depéllat, apériat cárceres, víncula solvat, viatóribus securitátem, peregrinántibus réditum, infirmántibus sanitátem atque moriéntibus salútem indúlgeat.
Flectámus génua. Leváte.
Omnípotens sempitérne Deus, maestórum consolátio, laborántium fortitúdo, pervéniant ad te preces de quacúmque tribulatióne clamántium, ut omnes sibi in necessitátibus suis misericórdiam tuam gáudeant affuísse.
Per Christum Dóminum nostrum.
Ecce lignum Crucis, in quo salus mundi pepéndit.
Venite, adorémus.
Crucem tuam adorámus, Dómine, et sanctam resurrectiónem tuam laudámus et glorificámus : ecce enim propter lignum venit gáudium in univérso mundo.
Deus misereátur nostri, et benedícat nobis. Illúminet vultum suum super nos, et misereátur nostri.
Crucem tuam adorámus, Dómine, et sanctam resurrectiónem tuam laudámus et glorificámus : ecce enim propter lignum venit gáudium in univérso mundo.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Quia edúxi te de terra Aegýpti : parásti Crucem Salvatóri tuo.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Hágios o Theós.
Sanctus Deus.
Hágios Ischyrós.
Sanctus Fortis.
Hágios Athánatos, eléison himás.
Sanctus Immortális, miserére nobis.
Quia edúxi te per desértum quadragínta annis et manna cibávi te, et introdúxi te in terram satis bonam : parásti Crucem Salvatóri tuo.
Hágios o Theós.
Sanctus Deus.
Hágios Ischyrós.
Sanctus Fortis.
Hágios Athánatos, eléison himás.
Sanctus Immortális, miserére nobis.
Quid ultra débui fácere tibi, et non feci ? Ego quidem plantávi te víneam eléctam meam speciosíssimam : et tu facta es mihi nimis amára : acéto namque sitim meam potásti, et láncea perforásti latus Salvatóri tuo.
Hágios o Theós.
Sanctus Deus.
Hágios Ischyrós.
Sanctus Fortis.
Hágios Athánatos, eléison himás.
Sanctus Immortális, miserére nobis.
Ego propter te flagellávi Aegýptum cum primogénitis suis : et tu me flagellátum tradidísti.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Ego edúxi te de Aegýpto, demérso Pharaóne in Mare Rubrum : et tu me tradidísti princípibus sacerdótum.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Ego ante te apérui mare : et tu aperuísti láncea latus meum.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Ego ante te praeívi in colúmna nubis : et tu me duxísti ad praetórium Piláti.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Ego te pavi manna per desértum : et tu me cecidísti álapis et flagéllis.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Ego te potávi aqua salútis de petra : et tu me potásti felle et acéto.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Ego propter te Chananaeórum reges percússi : et tu percussísti arúndine caput meum.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Ego dedi tibi sceptrum regále : et tu dedísti cápiti meo spíneam corónam.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Ego te exaltávi magna virtúte : et tu me suspendísti in patíbulo Crucis.
Pópule meus, quid feci tibi ? Aut in quo contristávi te ? Respónde mihi !
Crux fidélis, inter omnes arbor una nóbilis,
Nulla talem silva profert, flore, fronde, gérmine !
Dulce lignum dulci clavo dulce pondus sústinens !
Pange, lingua, gloriósi proélium certáminis,
Et super crucis tropaéo dic triúmphum nóbilem,
Quáliter Redémptor orbis immolátus vícerit.
Crux fidélis, inter omnes arbor una nóbilis,
Nulla talem silva profert, flore, fronde, gérmine !
De paréntis protoplásti fraude factor cóndolens,
Quando pomi noxiális morte morsu córruit,
Ipse lignum tunc notávit, damna ligni ut sólveret.
Dulce lignum dulci clavo dulce pondus sústinens !
Hoc opus nostrae salútis ordo depopóscerat,
Multifórmis perditóris arte ut artem fálleret,
Et medélam ferret inde, hostis unde laéserat.
Crux fidélis, inter omnes arbor una nóbilis,
Nulla talem silva profert, flore, fronde, gérmine !
Quando venit ergo sacri plenitúdo témporis,
Missus est ab arce Patris Natus, orbis cónditor,
Atque ventre virgináli carne factus pródiit.
Dulce lignum dulci clavo dulce pondus sústinens !
Vagit infans inter arta cónditus praesépia,
Membra pannis involúta Virgo Mater álligat,
Et manus pedésque et crura stricta cingit fáscia.
Crux fidélis, inter omnes arbor una nóbilis,
Nulla talem silva profert, flore, fronde, gérmine !
Lustra sex qui iam perácta, tempus implens córporis,
Se volénte, natus ad hoc, passióni déditus,
Agnus in crucis levátur immolándus stípite.
Dulce lignum dulci clavo dulce pondus sústinens !
En acétum, fel, arúndo, sputa, clavi, láncea ;
Mite corpus perforátur, sanguis unde prófluit ;
Terra, pontus, astra, mundus quo lavántur flúmine !
Crux fidélis, inter omnes arbor una nóbilis,
Nulla talem silva profert, flore, fronde, gérmine !
Flecte ramos, arbor alta, tensa laxa víscera,
Et rigor lentéscat ille, quem dedit natívitas,
Ut supérni membra Regis miti tendas stípite.
Dulce lignum dulci clavo dulce pondus sústinens !
Sola digna tu fuísti ferre saecli prétium
Atque portum praeparáre nauta mundo náufrago,
Quem sacer cruor perúnxit fusus Agni córpore.
Crux fidélis, inter omnes arbor una nóbilis,
Nulla talem silva profert, flore, fronde, gérmine !
Aequa Patri Filióque, ínclito Paráclito,
Sempitérna sit beátae Trinitáti glória ;
cuius alma nos redémit atque servat grátia. Amen.
Praecéptis salutáribus móniti, et divína institutióne formáti, audémus dícere :
Pater noster, qui es in caelis : sanctificétur nomen tuum ; advéniat regnum tuum ; fiat volúntas tua, sicut in caelo, et in terra.
Panem nostrum supersubstantiálem da nobis hódie ; et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris ; et ne indúcas nos in tentatiónem ; sed líbera nos a Malígno.
Líbera nos, quaésumus, Dómine, ab ómnibus malis, da propítius pacem in diébus nostris, ut, ope misericórdiae tuae adiúti, et a peccáto simus semper líberi et ab omni perturbatióne secúri : exspectántes beátam spem et advéntum Salvatóris nostri Iesu Christi.
Quia tuum est regnum, et potéstas, et glória in saécula.
Percéptio Córporis tui, Dómine Iesu Christe, non mihi provéniat in iudícium et condemnatiónem: sed pro tua pietáte prosit mihi ad tutaméntum mentis et corporis, et ad medélam percipiéndam.
Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi. Beáti qui ad cenam Agni vocáti sunt.
Dómine, non sum dignus, ut intres sub tectum meum, sed tantum dic verbo et sanábitur ánima mea.
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus, qui nos Christi tui beáta morte et resurrectióne reparásti, consérva in nobis opus misericórdiae tuae, ut huius mystérii participatióne perpétua devotióne vivámus.
Per Christum Dominum nostrum.
Amen.
Super pópulum tuum, quaésumus, Dómine, qui mortem Fílii tui in spe suae resurrectiónis recóluit, benedíctio copiósa descéndat, indulgéntia véniat, consolátio tribuátur, fides sancta succréscat, redémptio sempitérna firmétur.
Per Christum Dominum nostrum.
Amen.