Dominica III Quadragesimae
Oculi mei semper ad Dóminum, quia ipse evéllet de láqueo pedes meos. Réspice in me et miserére mei, quóniam únicus et pauper sum ego.
Deus ómnium misericordiárum et totíus bonitátis auctor, qui peccatórum remédia in ieiúniis, oratiónibus et eleemósynis demonstrásti, hanc humilitátis nostrae confessiónem propítius intuére, ut, qui inclinámur consciéntia nostra, tua semper misericórdia sublevémur. Per Dóminum.
Léctio libri Exodi
Sitívit pópulus prae aquae penúria et murmurávit contra Móysen dicens : «Cur fecísti nos exíre de Aegýpto, ut occíderes nos et líberos nostros ac iuménta siti ?».
Clamávit autem Móyses ad Dóminum dicens : «Quid fáciam pópulo huic ? Adhuc páululum et lapidábunt me».
Et ait Dóminus ad Móysen :
«Antecéde pópulum et sume tecum de senióribus Israel, et virgam, qua percussísti flúvium, tolle in manu tua et vade. En ego stabo coram te ibi super petram Horeb ; percutiésque petram, et exíbit ex ea aqua, ut bibat pópulus».
Fecit Móyses ita coram senióribus Israel. Et vocávit nomen loci illíus Massa et Meríba, propter iúrgium filiórum Israel et quia tentavérunt Dóminum dicéntes : «Estne Dóminus in nobis an non ?».
Psalmus
Veníte, exsultémus Dómino ; iubilémus Deo salutári nostro.
Praeoccupémus fáciem eius in confessióne et in psalmis iubilémus ei.
Veníte, adorémus et procidámus et génua flectámus ante Dóminum, qui fecit nos, quia ipse est Deus noster, et nos pópulus páscuae eius et oves manus eius.
Utinam hódie vocem eius audiátis : «Nolíte obduráre corda vestra,
Sicut in Meríba secúndum diem Massa in desérto, ubi tentavérunt me patres vestri : probavérunt me, etsi vidérunt ópera mea».
Léctio Epístulae prióris beáti Pauli apóstoli ad Romános
Iustificáti ex fide, pacem habémus ad Deum per Dóminum nostrum Iesum Christum, per quem et accéssum habémus fide in grátiam istam, in qua stamus et gloriámur in spe glóriae Dei.
Spes autem non confúndit, quia cáritas Dei diffúsa est in córdibus nostris per Spíritum Sanctum, qui datus est nobis.
Adhuc enim Christus, cum adhuc infírmi essémus, secúndum tempus pro ímpiis mórtuus est. Vix enim pro iusto quis móritur ; nam pro bono fórsitan quis et áudeat mori. Comméndat autem suam caritátem Deus in nos, quóniam, cum adhuc peccatóres essémus, Christus pro nobis mórtuus est.
Dómine, tu es vere Salvátor mundi ; da mihi aquam vivam, ut non sítiam.
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Venit Iesus in civitátem Samaríae, quae dícitur Sichar, iuxta praédium, quod dedit Iacob Ioseph fílio suo ; erat autem ibi fons Iacob. Iesus ergo fatigátus ex itínere sedébat sic super fontem ; hora erat quasi sexta. Venit múlier de Samaría hauríre aquam.
Dicit ei Iesus :
«Da mihi bíbere» ; discípuli enim eius abíerant in civitátem, ut cibos émerent.
Dicit ergo ei múlier illa Samaritána : «Quómodo tu Iudaéus cum sis, bíbere a me poscis, quae sum múlier Samaritána ?». Non enim coutúntur Iudaéi Samaritánis.
Respóndit Iesus et dixit ei :
«Si scires donum Dei et quis est, qui dicit tibi : “Da mihi bíbere”, tu fórsitan petísses ab eo et dedísset tibi aquam vivam».
Dicit ei múlier : «Dómine, neque in quo háurias habes, et púteus altus est ; unde ergo habes aquam vivam ? Numquid tu maior es patre nostro Iacob, qui dedit nobis púteum, et ipse ex eo bibit et filii eius et pécora eius ?».
Respóndit Iesus et dixit ei :
«Omnis, qui bibit ex aqua hac, sítiet íterum ; qui autem bíberit ex aqua, quam ego dabo ei, non sítiet in aetérnum, sed aqua, quam dabo ei, fiet in eo fons aquae saliéntis in vitam aetérnam».
Dicit ad eum múlier : «Dómine, da mihi hanc aquam, ut non sítiam neque véniam huc hauríre».
Dicit ei :
«Vade, voca virum tuum et veni huc».
Respóndit múlier et dixit ei : «Non hábeo virum».
Dicit ei Iesus :
«Bene dixísti : “Non hábeo virum” ; quinque enim viros habuísti, et nunc, quem habes, non est tuus vir. Hoc vere dixísti».
Dicit ei múlier : «Dómine, vídeo quia prophéta es tu. Patres nostri in monte hoc adoravérunt, et vos dícitis quia in Hierosólymis est locus, ubi adoráre opórtet».
Dicit ei Iesus :
«Crede mihi, múlier, quia venit hora quando neque in monte hoc neque in Hierosólymis adorábitis Patrem. Vos adorátis, quod nescítis ; nos adorámus, quod scimus, quia salus ex Iudaéis est.
Sed venit hora, et nunc est, quando veri adoratóres adorábunt Patrem in spíritu et veritáte ; nam et Pater tales quaerit, qui adórent eum. Spíritus est Deus, et eos, qui adórant eum, in spíritu et veritáte opórtet adoráre».
Dicit ei múlier : «Scio quia Messías venit - qui dícitur Christus - ; cum vénerit ille, nobis annuntiábit ómnia».
Dicit ei Iesus :
«Ego sum, qui loquor tecum».
Et contínuo venérunt discípuli eius et mirabántur quia cum mulíere loquebátur ; nemo tamen dixit : «Quid quaeris aut quid lóqueris cum ea ?». Relíquit ergo hýdriam suam múlier et ábiit in civitátem et dicit illis homínibus : «Veníte, vidéte hóminem, qui dixit mihi ómnia, quaecúmque feci ; numquid ipse est Christus ?». Exiérunt de civitáte et veniébant ad eum.
Intérea rogábant eum discípuli dicéntes : «Rabbi, mandúca».
Ille autem dixit eis :
«Ego cibum hábeo manducáre, quem vos nescítis».
Dicébant ergo discípuli ad ínvicem : «Numquid áliquis áttulit ei manducáre ?».
Dicit eis Iesus :
«Meus cibus est, ut fáciam voluntátem eius, qui misit me, et ut perfíciam opus eius. Nonne vos dícitis : “Adhuc quáttuor menses sunt, et messis venit” ? Ecce dico vobis : Leváte oculos vestros et vidéte regiónes quia albae sunt ad messem ! Iam qui metit, mercédem áccipit et cóngregat fructum in vitam aetérnam, ut et qui séminat, simul gáudeat et qui metit. In hoc enim est verbum verum : álius est qui séminat, et álius est qui metit. Ego misi vos métere, quod vos non laborástis ; álii laboravérunt, et vos in labórem eórum introístis».
Ex civitáte autem illa multi credidérunt in eum Samaritanórum propter verbum mulíeris testimónium perhibéntis : «Dixit mihi ómnia, quaecúmque feci !». Cum veníssent ergo ad illum Samaritáni, rogavérunt eum, ut apud ipsos manéret ; et mansit ibi duos dies. Et multo plures credidérunt propter sermónem eius ; et mulíeri dicébant : «Iam non propter tuam loquélam crédimus ; ipsi enim audívimus et scimus quia hic est vere Salvátor mundi !».
His sacrifíciis, Dómine, concéde placátus, ut, qui própriis orámus absólvi delíctis, fratérna dimíttere studeámus. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus :
Qui fíliis tuis ad reparándam méntium puritátem, tempus praecípuum salúbriter statuísti, quo, mente ab inordinátis afféctibus expedíta, sic incúmberent transitúris ut rebus potius perpétuis inhaerérent.
Et ídeo, cum Sanctis et Angelis univérsis, te collaudámus, sine fine dicéntes :
Sanctus…
- Qui bíberit aquam, quam ego dabo ei, dicit Dominus, fiet in eo fons aquae saliéntis in vitam aetérnam.
Suméntes pignus caeléstis arcáni, et in terra pósiti iam supérno pane satiáti, te, Dómine, súpplices deprecámur, ut, quod in nobis mystério géritur, ópere impleátur. Per Christum Dóminum nostrum.
Feria secunda hebdomadae III Quadragesimae
Concupíscit et déficit ánima mea in átria Dómini. Cor meum et caro mea exsultavérunt in Deum vivum.
Ecclésiam tuam, Dómine, miserátio continuáta mundet et múniat, et quia sine te non potest salva consístere, tuo semper múnere gubernétur. Per Dóminum.
Léctio libri alteríus Regum
Náaman princeps milítiae regis Sýriae erat vir magnus apud dóminum suum et honorátus ; per illum enim dedit Dóminus salútem Sýriae. Erat autem vir fortis leprósus. Porro de Sýria egréssa fúerat turma et captívam dúxerat de terra Israel puéllam párvulam, quae erat in obséquio uxóris Náaman. Quae ait ad dóminam suam : «Utinam esset dóminus meus ad prophétam, qui est in Samaría ! Profécto curáret eum a lepra, quam habet».
Ingréssus est ítaque Náaman ad dóminum suum et nuntiávit ei dicens : «Sic, et sic locúta est puélla de terra Israel». Dixítque ei rex Sýriae : «Vade, et mittam lítteras ad regem Israel». Qui cum proféctus esset et tulísset secum decem talénta argénti et sex mília siclórum auri et decem mutatória vestimentórum, détulit lítteras ad regem Israel in haec verba : «Cum accéperis epístulam hanc, scito quod míserim ad te Náaman servum meum, ut cures eum a lepra sua».
Cumque legísset rex Israel lítteras, scidit vestiménta sua et ait : «Numquid Deus sum ut occídere possim et vivificáre, quia iste mittit ad me, ut curem hóminem a lepra sua ? Animadvértite et vidéte quod occasiónes quaerat advérsum me».
Quod cum audísset Eliséus vir Dei, scidísse vidélicet regem Israel vestiménta sua, misit ad eum dicens : «Quare scidísti vestiménta tua ? Véniat ad me et sciat esse prophétam in Israel».
Venit ergo Náaman cum equis et cúrribus et stetit ad óstium domus Eliséi. Misítque ad eum Eliséus núntium dicens : «Vade et laváre sépties in Iordáne ; et recípiet sanitátem caro tua, atque mundáberis». Irátus Náaman recedébat dicens : «Putábam quod egrederétur ad me et stans invocáret nomen Dómini Dei sui et tángeret manu sua locum leprae et curáret me. Numquid non melióres sunt Abana et Pharphar, flúvii Damásci, ómnibus aquis Israel, ut laver in eis et munder ?».
Cum ergo vertísset se et abíret indígnans, accessérunt ad eum servi sui et locúti sunt ei : «Si rem grandem dixísset tibi prophéta, certe fáceres ; quanto magis quia nunc dixit tibi : “Laváre et mundáberis !”».
Descéndit et intínxit se in Iordáne sépties iuxta sermónem viri Dei, et restitúta est caro eius sicut caro púeri párvuli, et mundátus est.
Reversúsque ad virum Dei cum univérso comitátu suo venit et stetit coram eo et ait : «Vere scio quod non sit Deus in univérsa terra, nisi tantum in Israel !».
Psalmus
Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum, ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
Sitívit ánima mea ad Deum, Deum vivum ; quando véniam et apparébo ante fáciem Dei ?
Emítte lucem tuam et veritátem tuam ; ipsae me dedúcant et addúcant in montem sanctum tuum et in tabernácula tua.
Et introíbo ad altáre Dei, ad Deum laetítiae exsultatiónis meae. Confitébor tibi in cíthara, Deus, Deus meus.
Spero in Dóminum, spero in verbum eius ; quia apud eum misericórdia et copiósa redémptio.
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
In synagóga Názareth dixit Iesus :
«Amen dico vobis :
Nemo prophéta accéptus est in pátria sua.
In veritáte autem dico vobis :
Multae víduae erant in diébus Elíae in Israel, quando clausum est caelum annis tribus et ménsibus sex, cum facta est fames magna in omni terra ; et ad nullam illárum missus est Elías nisi in Sarépta Sidóniae ad mulíerem víduam. Et multi leprósi erant in Israel sub Eliséo prophéta ; et nemo eórum mundátus est nisi Náaman Syrus».
Et repléti sunt omnes in synagóga ira haec audiéntes et surrexérunt et eiecérunt illum extra civitátem et duxérunt illum usque ad supercílium montis, supra quem cívitas illórum erat aedificáta, ut praecipitárent eum. Ipse autem tránsiens per médium illórum ibat.
Munus quod tibi, Dómine, nostrae servitútis offérimus, tu salutáre nobis pérfice sacraméntum. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus :
Qui nos per abstinéntiam tibi grátias reférre voluísti, ut ipsa et nos peccatóres ab insoléntia mitigáret, et, egéntium profíciens aliménto, imitatóres tuae benignitátis effíceret.
Et ídeo, cum innúmeris Angelis, una te magnificámus, laudis voce dicéntes :
Sanctus…
- Laudáte Dóminum, omnes gentes, quóniam confirmáta est super nos misericórdia eius.
Tui nobis, quaésumus, Dómine, commúnio sacraménti et purificatiónem cónferat, et tríbuat unitátem. Per Christum Dóminum nostrum.
Feria tertia hebdomadae III Quadragesimae
Ego clamávi, quóniam exaudísti me, Deus ; inclína aurem tuam, et exáudi verba mea. Custódi me, Dómine, ut pupíllam óculi ; sub umbra alárum tuárum prótege me.
Grátia tua ne nos, quaésumus, Dómine, derelínquat, quae et sacrae nos déditos fáciat servitúti, et tuam nobis opem semper acquírat. Per Dóminum.
Léctio libri Daniélis prophétae
Stans Azarías orávit sic aperiénsque os suum in médio ignis ait :
«Ne, quaésumus, tradas nos in perpétuum propter nomen tuum et ne díssipes testaméntum tuum, neque áuferas misericórdiam tuam a nobis propter Abraham diléctum tuum et Isaac servum tuum et Israel sanctum tuum, quibus dixísti quod multiplicáres semen eórum sicut stellas caeli et sicut arénam, quae est in lítore maris ;
quia, Dómine, imminúti sumus plus quam omnes gentes sumúsque húmiles in univérsa terra hódie propter peccáta nostra ; et non est in témpore hoc princeps et prophéta et dux neque holocáustum neque sacrifícium neque oblátio neque incénsum neque locus primitiárum coram te, ut possímus inveníre misericórdiam ;
sed in ánima contríta et spíritu humilitátis suscipiámur sicut in holocáusto aríetum et taurórum et sicut in mílibus agnórum pínguium, sic fiat sacrifícium nostrum in conspéctu tuo hódie, et pérfice subsequéntes te, quóniam non est confúsio confidéntibus in te.
Et nunc séquimur te in toto corde et timémus te et quaérimus fáciem tuam ; ne confúndas nos, sed fac nobíscum iuxta mansuetúdinem tuam et secúndum multitúdinem misericórdiae tuae et érue nos in mirablibus tuis et da glóriam nómini tuo, Dómine».
Psalmus
Vias tuas, Dómine, demónstra mihi et sémitas tuas édoce me.
Dírige me in veritáte tua et doce me, quia tu es Deus salútis meae, et te sustínui tota die.
Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, et misericordiárum tuárum, quóniam a saéculo sunt.
Secúndum misericórdiam tuam meménto mei tu, propter bonitátem tuam, Dómine.
Dulcis et rectus Dóminus, propter hoc peccatóres viam docébit ;
Díriget mansuétos in iudício, docébit mites vias suas.
Nunc ergo, dicit Dóminus, convertímini ad me in toto corde vestro, quia benígnus et miséricors sum.
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaéum
Accédens Petrus dixit Iesu : «Dómine, quótiens peccábit in me frater meus, et dimíttam ei ? Usque sépties ?».
Dicit illi Iesus :
«Non dico tibi usque sépties sed usque septuágies sépties.
Ideo assimilátum est regnum caelórum hómini regi, qui vóluit ratiónem pónere cum servis suis. Et cum coepísset ratiónem pónere, oblátus est ei unus, qui debébat decem mília talénta. Cum autem non habéret, unde rédderet, iussit eum dóminus venúmdari et uxórem et fílios et ómnia, quae habébat, et reddi.
Prócidens ígitur servus ille adorábat eum dicens : “Patiéntiam habe in me, et ómnia reddam tibi”. Misértus autem dóminus servi illíus dimísit eum et débitum dimísit ei.
Egréssus autem servus ille invénit unum de consérvis suis, qui debébat ei centum denários, et tenens suffocábat eum dicens “Redde, quod debes !”. Prócidens ígitur consérvus eius rogábat eum dicens : “Patiéntiam habe in me, et reddam tibi”. Ille autem nóluit, sed ábiit et misit eum in cárcerem, donec rédderet débitum.
Vidéntes autem consérvi eius, quae fiébant, contristáti sunt valde et venérunt et narravérunt dómino suo ómnia, quae facta erant. Tunc vocávit illum dóminus suus et ait illi : “Serve nequam, omne débitum illud dimísi tibi, quóniam rogásti me ; non opórtuit et te miseréri consérvi tui, sicut et ego tui misértus sum ?”. Et irátus dóminus eius trádidit eum tortóribus, quoadúsque rédderet univérsum débitum.
Sic et Pater meus caeléstis fáciet vobis, si non remiséritis unusquísque fratri suo de córdibus vestris».
Concéde nobis, quaésumus, Dómine, ut haec hóstia salutáris nostrórum fiat purgátio delictórum, et tuae propitiátio potestátis. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus :
Qui nos per abstinéntiam tibi grátias reférre voluísti, ut ipsa et nos peccatóres ab insoléntia mitigáret, et, egéntium profíciens aliménto, imitatóres tuae benignitátis effíceret.
Et ídeo, cum innúmeris Angelis, una te magnificámus, laudis voce dicéntes :
Sanctus…
- Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo ? aut quis requiéscet in monte sancto tuo ? Qui ingréditur sine mácula, et operátur iustítiam.
Vivíficet nos, quaésumus, Dómine, huius participátio sancta mystérii, et páriter nobis expiatiónem tríbuat et munímen. Per Christum Dóminum nostrum.
Feria quarta hebdomadae III Quadragesimae
Gressus meos dírige secúndum elóquium tuum, et non dominétur mei omnis iniustítia.
Praesta, quaésumus, Dómine, ut, per quadragesimálem observántiam erudíti et tuo verbo nutríti, sancta continéntia tibi simus toto corde devóti, et in oratióne tua semper efficiámur concórdes. Per Dóminum.
Léctio libri Deuteronómii
Et nunc, Israel, audi praecépta et iudícia, quae ego dóceo vos, ut faciéntes ea vivátis et ingrediéntes possideátis terram, quam Dóminus, Deus patrum vestrórum, datúrus est vobis.
En dócui vos praecépta atque iudícia, sicut mandávit mihi Dóminus Deus meus, ut facerétis ea in terra, quam possessúri estis, et observarétis et implerétis ópere.
Haec est enim vestra sapiéntia et intelléctus coram pópulis, ut audiéntes univérsa praecépta haec dicant : “En pópulus sápiens et intéllegens, gens magna haec !”.
Quae est enim ália natio tam grandis, quae hábeat deos appropinquántes sibi, sicut Dóminus Deus noster adest cunctis obsecratiónibus nostris ? Et quae est ália gens sic ínclita, ut hábeat praecépta iustáque iudícia, sicut est univérsa lex haec, quam ego propónam hódie ante óculos vestros ?
Custódi ígitur temetípsum et ánimam tuam sollícite, ne obliviscáris verbórum, quae vidérunt óculi tui, et ne éxcidant de corde tuo cunctis diébus vitae tuae.
Psalmus
Lauda, Ierúsalem, Dóminum ; colláuda Deum tuum, Sion.
Quóniam confortávit seras portárum tuárum, benedíxit fíliis tuis in te.
Qui emíttit elóquium suum terrae, velóciter currit verbum eius.
Qui dat nivem sicut lanam, pruínam sicut cínerem spargit.
Qui annúntiat verbum suum Iacob, iustítias et iudícia sua Israel.
Non fecit táliter omni natióni, et iudícia sua non manifestávit eis.
Verba tua, Dómine, Spíritus sunt et vita sunt ; verba vitae aetérnae habes.
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaéum
Dixit Iesus discípulis suis :
«Nolíte putáre quóniam veni sólvere Legem aut Prophétas ; non veni sólvere, sed adimplére.
Amen quippe dico vobis :
Donec tránseat caelum et terra, iota unum aut unus apex non praeteríbit a Lege, donec ómnia fiant.
Qui ergo sólverit unum de mandátis istis mínimis et docúerit sic hómines, mínimus vocábitur in regno caelórum ; qui autem fécerit et docúerit, hic magnus vocábitur in regno caelórum».
Súscipe, quaésumus, Dómine, preces pópuli tui cum oblatiónibus hostiárum, et tua mystéria celebrántes ab ómnibus nos defénde perículis. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus :
Qui nos per abstinéntiam tibi grátias reférre voluísti, ut ipsa et nos peccatóres ab insoléntia mitigáret, et, egéntium profíciens aliménto, imitatóres tuae benignitátis effíceret.
Et ídeo, cum innúmeris Angelis, una te magnificámus, laudis voce dicéntes :
Sanctus…
- Notas mihi fecísti vias vitae, adimplébis me laetítia cum vultu tuo, Dómine.
Sanctíficet nos, Dómine, qua pasti sumus, mensa caeléstis, et, a cunctis erróribus expiátos, supérnis promissiónibus reddat accéptos. Per Christum Dóminum nostrum.
Feria quinta hebdomadae III Quadragesimae
Salus pópuli ego sum, dicit Dóminus. De quacúmque tribulatióne clamáverint ad me, exáudiam eos, et ero illórum Dóminus in perpétuum.
Maiestátem tuam, Dómine, supplíciter implorámus, ut, quanto magis dies salutíferae festivitátis accédit, tanto devótius ad eius celebrándum proficiámus paschále mystérium. Per Dóminum.
Léctio libri Ieremíae prophétae
Haec dicit Dóminus exercítuum, Deus Israel :
Hoc verbum praecépi :
Audíte vocem meam, et ero vobis Deus, et vos éritis mihi pópulus ; et ambuláte in omni via, quam mandáverim vobis, ut bene sit vobis. Et non audiérunt nec inclinavérunt aurem suam, sed abiérunt in voluntátibus et in pravitáte cordis sui mali factíque sunt retrórsum et non in ante, a die qua egréssi sunt patres eórum de terra Aegýpti usque ad diem hanc.
Et misi ad vos omnes servos meos prophétas, per diem consúrgens dilúculo et mittens ; et non audiérunt me nec inclinavérunt aurem suam, sed induravérunt cervícem suam et peius operáti sunt quam patres eórum.
Et loquéris ad eos ómnia verba haec, et non áudient te ; et vocábis eos, et non respondébunt tibi ; et dices ad eos : Haec est gens, quae non audívit vocem Dómini Dei sui nec recépit disciplínam. Périit fides et abláta est de ore eórum.
Psalmus
Veníte, exsultémus Dómino ; iubilémus Deo salutári nostro.
Praeoccupémus fáciem eius in confessióne et in psalmis iubilémus ei.
Veníte, adorémus et procidámus et génua flectámus ante Dóminum, qui fecit nos, quia ipse est Deus noster, et nos pópulus páscuae eius et oves manus eius.
Utinam hódie vocem eius audiátis : «Nolíte obduráre corda vestra,
Sicut in Meríba secúndum diem Massa in desérto, ubi tentavérunt me patres vestri : probavérunt me, etsi vidérunt ópera mea.
Nunc ergo, dicit Dóminus, convertímini ad me in toto corde vestro, quia benígnus et miséricors sum.
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Erat Iesus eíciens daemónium, et illud erat mutum ; et factum est cum daemónium exísset, locútus est mutus. Et admirátae sunt turbae ; quidam autem ex eis dixérunt : «In Beélzebul príncipe daemoniórum éicit daemónia». Et álii tentántes signum de caelo quaerébant ab eo. Ipse autem sciens cogitatiónes eórum dixit eis :
«Omne regnum in seípsum divísum desolátur, et domus supra domum cadit. Si autem et Sátanas in seípsum divísus est, quómodo stabit regnum ipsíus ? Quia dícitis in Beélzebul eícere me daemónia. Si autem ego in Beélzebul eício daemónia, fílii vestri in quo eíciunt ? Ideo ipsi iúdices vestri erunt. Porro si in dígito Dei eício daemónia, profécto pervénit in vos regnum Dei.
Cum fortis armátus custódit átrium suum, in pace sunt ea, quae póssidet ; si autem fórtior illo supervéniens vícerit eum, univérsa arma eius áuferet, in quibus confidébat, et spólia eius distríbuet.
Qui non est mecum, advérsum me est ; et, qui non cólligit mecum, dispérgit».
Ut tibi grata sint, Dómine, múnera pópuli tui, ab omni, quaésumus, eum contágio perversitátis emúnda, nec falsis gáudiis inhaerére patiáris, quem ad veritátis tuae praémia veníre promíttis. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus :
Qui nos per abstinéntiam tibi grátias reférre voluísti, ut ipsa et nos peccatóres ab insoléntia mitigáret, et, egéntium profíciens aliménto, imitatóres tuae benignitátis effíceret.
Et ídeo, cum innúmeris Angelis, una te magnificámus, laudis voce dicéntes :
Sanctus…
- Tu mandásti mandáta tua custodíri nimis : útinam dirigántur viae meae ad custodiéndas iustificatiónes tuas.
Quos réficis, Dómine, sacraméntis, attólle benígnus auxíliis, ut tuae salvatiónis efféctum et mystériis capiámus et móribus. Per Christum Dóminum nostrum.
Feria sexta hebdomadae III Quadragesimae
Non est símilis tui in diis, Dómine, quóniam magnus es tu et fáciens mirabília ; tu es Deus solus.
Córdibus nostris, quaésumus, Dómine, grátiam tuam benígnus infúnde, ut ab humánis semper retrahámur excéssibus, et mónitis inhaerére valeámus, te largiénte, caeléstibus. Per Dóminum.
Léctio libri Osée prophétae
Convértere, Israel, ad Dóminum Deum tuum, quóniam corruísti in iniquitáte tua. Tóllite vobíscum verba et convertímini ad Dóminum ; dícite ei : «Omnem aufer iniquitátem et áccipe bonum, et reddémus fructum labiórum nostrórum. Assýria non salvábit nos ; super equum non ascendémus nec vocábimus ultra : “Deos nostros !” ópera mánuum nostrárum, quia in te misericórdiam consequétur pupíllus».
«Sanábo praevaricatiónem eórum, díligam eos spontánee, quia avérsus est furor meus ab eis. Ero quasi ros pro Israel ; germinábit quasi lílium et mittet radíces suas ut Líbanus. Expandéntur rami eius ; et erit quasi olíva glória eius, et odor eius ut Líbani. Converténtur sedéntes in umbra mea, colent tríticum et germinábunt quasi vínea ; memoriále eius sicut vinum Líbani.
Ephraim, quid ei ultra idóla ? Ego exáudio et respício in eum. Ego ut ábies virens : ex me fructus tuus invenítur».
Qui sápiens est, intéllegat ista, intéllegens sciat haec ! Quia rectae viae Dómini, et iusti ambulábunt in eis ; praevaricatóres vero córruent in eis.
Psalmus
In tribulatióne invocásti me et liberávi te, exaudívi te in abscóndito tempestátis, probávi te apud aquam Meríba.
Audi, pópulus meus, et contestábor te ; Israel, útinam áudias me !
Non erit in te deus aliénus, neque adorábis deum extráneum.
Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Aegýpti.
Si pópulus meus audísset me, Israel si in viis meis ambulásset !
Cibárem eos ex ádipe fruménti et de petra melle saturárem eos».
Paeniténtiam ágite, dicit Dóminus ; appropinquávit regnum caelórum.
Léctio sancti Evangélii secúndum Marcum
Accéssit unus de scribis, qui audíerat illos conquiréntes, videns quóniam Iesus bene illis respónderit, interrogávit eum : «Quod est primum ómnium mandátum ?». Iesus respóndit :
«Primum est : “Audi, Israel : Dóminus Deus noster Dóminus unus est, et díliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo et ex tota ánima tua et ex tota mente tua et ex tota virtúte tua”.
Secúndum est illud : “Díliges próximum tuum tamquam teípsum”. Maius horum áliud mandátum non est».
Et ait illi scriba : «Bene, Magíster, in veritáte dixísti : “Unus est, et non est álius praeter eum ; et dilígere eum ex toto corde et ex toto intelléctu et ex tota fortitúdine” et “Dilígere próximum tamquam seípsum” maius est ómnibus holocautomátibus et sacrifíciis».
Et Iesus videns quod sapiénter respondísset, dixit illi :
«Non es longe a regno Dei».
Et nemo iam audébat eum interrogáre.
Réspice, quaésumus, Dómine, propítius ad múnera, quae sacrámus, ut tibi grata reddántur, et nobis salutária semper exsístant. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus :
Qui nos per abstinéntiam tibi grátias reférre voluísti, ut ipsa et nos peccatóres ab insoléntia mitigáret, et, egéntium profíciens aliménto, imitatóres tuae benignitátis effíceret.
Et ídeo, cum innúmeris Angelis, una te magnificámus, laudis voce dicéntes :
Sanctus…
- Dilígere Deum ex toto corde, et próximum tamquam seípsum, maius est ómnibus sacrifíciis.
Mentes nostras et córpora, Dómine, quaésumus, operátio tuae virtútis infúndat, ut, quod participatióne súmpsimus, plena redemptióne capiámus. Per Christum Dóminum nostrum.
Sabbato hebdomadae III Quadragesimae
Bénedic, ánima mea, Dómino, et noli oblivísci omnes retributiónes eius, qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis.
Observatiónis huius ánnua celebritáte laetántes, quaésumus, Dómine, ut, paschálibus sacraméntis inhaeréntes, plenis eórum efféctibus gaudeámus. Per Dóminum.
Léctio libri Osée prophétae
“Veníte, et revertámur ad Dóminum, quia ipse lacerávit et sanábit nos, percússit et curábit nos. Vivificábit nos post duos dies, in die tértia suscitábit nos, et vivémus in conspéctu eius. Sciámus sequamúrque, ut cognoscámus Dóminum. Quasi dilúculum praeparátus est egréssus eius, et véniet quasi imber nobis temporáneus, quasi imber serótinus írrigans terram”.
Quid fáciam tibi, Ephraim ? quid fáciam tibi, Iuda ? Cáritas vestra quasi nubes matutína et quasi ros mane pertránsiens. Propter hoc dolávi per prophétas, occídi eos in vergis oris mei, sed ius meum quasi lux egrediétur ; quia caritátem volo et non sacrifícium, et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.
Psalmus
Miserére mei, Deus, secúndum misericórdiam tuam ;
Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum dele iniquitátem meam.
Amplius lava me ab iniquitáte mea et a peccáto meo munda me.
Non enim sacrifício delectáris ; holocáustum, si ófferam, non placébit.
Sacrifícium Deo spíritus contribulátus ; cor contrítum et humiliátum, Deus, non despícies.
Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion, ut aedificéntur muri Ierúsalem.
Tunc acceptábis sacrifícium iustítiae, oblatiónes et holocáusta ; tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Hódie nolíte obduráre corda vestra sed vocem Dómini audíte.
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Dixit autem Iesus et ad quosdam, qui in se confidébant tamquam iusti et aspernabántur céteros, parábolam istam :
«Duo hómines ascendérunt in templum, ut orárent : unus pharisaéus et alter publicánus.
Pharisaéus stans haec apud se orábat : “Deus, grátias ago tibi quia non sum sicut céteri hóminum, raptóres, iniústi, adúlteri, velut étiam hic publicánus ; ieiúno bis in sábbato, décimas do ómnium, quae possídeo”.
Et publicánus a longe stans nolébat nec óculos ad caelum leváre, sed percutiébat pectus suum dicens : “Deus, propítius esto mihi peccatóri”.
Dico vobis :
Descéndit hic iustificátus in domum suam ab illo. Quia omnis, qui se exáltat, humiliábitur ; et, qui se humíliat, exaltábitur».
Deus, de cuius grátia venit ut ad mystéria tua purgátis sénsibus accedámus, praesta, quaésumus, ut, in eórum traditióne sollémniter honoránda, cómpetens deferámus obséquium. Per Christum Dóminum nostrum.
Vere dignum et iustum est, aéquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere : Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus :
Qui nos per abstinéntiam tibi grátias reférre voluísti, ut ipsa et nos peccatóres ab insoléntia mitigáret, et, egéntium profíciens aliménto, imitatóres tuae benignitátis effíceret.
Et ídeo, cum innúmeris Angelis, una te magnificámus, laudis voce dicéntes :
Sanctus…
- Publicánus a longe stans percutiébat pectus suum dicens : Deus, propítius esto mihi peccatóri.
Da nobis, quaésumus, miséricors Deus, ut sancta tua, quibus incessánter explémur, sincéris tractémus obséquiis, et fidéli semper mente sumámus. Per Christum Dóminum nostrum.